Category: Blog Page 2 of 14

ဆယ်လမွန်

On April 30, 2018

ရန်ကုန်ဟာ ထိန်ပင် အမှိုက်ပုံက မီးခိုးငွေ့တွေကြားထဲ မှာ ရှင်သန်နေတယ်။ ပူအိုက်ပြီး အမြဲတမ်းထွက်နေတဲ့ ချွေးတွေနဲ့ နေပူထဲသွားရတာဟာ ပင်ပန်းလွန်းတယ်။ ညဘက်တွေ aircon ကြောင့်အအေးမိ၊ နေ့လည်ကျတော့ ချွေးကြောင့်ပြန်ပူ၊ ဒီလိုနဲ့ ကျန်းမာရေးယိုယွင်းလာတာကြောင့် အိမ်ပြန်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
သောကြနေ့မနက် ၈နာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကိုပြန်လာတယ်။
ပိတ်ရက်တွေဆက်တဲ့အတွက် ၄ရက်လောက်တော့ နားလို့ရမယ်ထင်တယ်။
မနက်စောစောစီးစီးရန်ကုန်မြို့ကခွာလာရတာလည်း တစ်မျိုးကောင်းတယ်။ လမ်းပေါ်မှာကားတွေသိပ်မရှိဘူး။ လတ်ဆတ်တဲ့လေနဲ့ လေးကို ဖွင့်ထားတဲ့ ကားပြုတင်းတံခါးကနေရတယ်။
မနက်၈နာရီမထိုးခင်မှာပဲ JJ ကားဂိတ်ကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။
ကားကတော့အချိန်မှန်ပဲကွက်တိထွက်ပါတယ်။ မနက်ခင်းကားဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် ကောင်းကောင်းအိပ်လို့မရဘူး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့အလင်းရောင်ကပိုစူးလာတယ်။
ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကိုမေ့ပစ်ပြီး စိတ်ချလက်ချအနားယူတော့တယ်။
တစ်ရေးမှမအိပ်လို့ပဲလားမသိဘူး။
ရန်ကုန်နဲ့ ဖြူး ကိုတောင် တော်တော်ကြာတယ်ထင်နေမိတယ်။
ယာဉ်ရပ်နားစခန်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း Feel ကိုပဲဝင်ဖြစ်တာပေါ့။
အဲဒီမှာ ပုံမှန်ဆို ဗမာထမင်းကြော်လေးပဲစားနေကြ၊ အလွန်ဆုံးကျ ၁၅၀၀ပေါ့၊
ဒီတစ်ခါတော့ အဲဒါမရှိတော့ဘူးဆိုတာနဲ့ အခြားတစ်မျိုးမှာလိုက်ရတယ်။
ငွေရှင်းတဲ့အခါကျတော့ မှ ၃၅၀၀ ဆိုတော့ ၊ စိတ်ထဲမှာ ဘုရားဘုရားဆိုပြီးတမိသွားတယ်။
ကိုယ်ရှာထားတဲ့ငွေလေးတွေ အလဟာသ ကုန်သွားတာကိုနှမြောတာလေ။
နေပြည်တော်ကိုဆက်မောင်းလာခဲ့တယ်. ။ ဝင်ခါနီးမှာတော့ မုန်တိုင်းနဲ့တိုးတယ်။
လေကလည်းကြမ်း၊ မိုးကလည်းသည်းချက်ပဲ၊
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် ကောင်းကောင်းမမြင်ရဘူး။

ဒါပေမယ့် တကယ်နေပြည်တော်ရောက်တော့ မိုးအုံ့ရုံလေးပဲရှိတော့တယ်။
နေပြည်တော်အဝင်လမ်းက ပန်းတွေနဲ့ကြိုနေတယ်။
မြို့စတည်ကတည်းက စိုက်ခဲ့တဲ့ပန်းတွေက အခုဆိုကောင်းကောင်းပွင့်နေပြီလေ။
ပိတောက်တွေပွင့်နေတာလည်းတွေ့တယ်၊ ပြီးတော့ ငုဝါ၊ စိန်ပန်း၊
ချယ်ရီနဲ့တူတဲ့ ငုစပ်တွေလည်းတွေ့တယ်။
တကယ့်ချယ်ရီအစစ်တွေလည်းရှိတယ်။ ဂျပန်မြန်မာ ချစ်ကြည်ရေးအနေနဲ့ Genetic enginerring လုပ်ထားတဲ့ ချယ်ရီတွေကို နေပြည်တော်ပို့ထားတာတဲ့။
ကြာပန်းအဝိုင်းနားမှာ လောလောဆယ်အပင် တစ်ထောင်လောက်ရှိတယ်ပြောကြတယ်။

အရင်ကဆို မြို့မဈေးမှာဆင်းနေကြလေ၊
အခုတော့ ဘောဂသီရီကားဝင်းမှာအဖေက စောင့်နေတယ်။
သူကားပြင်နေတာမိုလို့တဲ့ ၊ တစ်ခါတည်း ကားဝင်းမှာပဲစောင့်နေတော့မယ်ပြောတယ်။
ဘောဂသီရီကားဝင်းက အဝေးပြေးယာဉ်ရပ်နားစခန်းလဲဟုတ်တယ်။
တော်ဝင်ကားတွေ နားတဲ့နေရာလည်းဟုတ်တယ်။
နောက်ပြီး ဝပ်ရှော့တွေအားလုံး စုထားတဲ့ နေရာလည်းဟုတ်တယ်။
ယခင် ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ အဲဒီကားဝင်းမှာပဲ စားသောက်ဆိုင်ခန်းတစ်ခု ရခဲ့သေးတယ်။
တစ်နှစ်ကျော်လောက်လုပ်ပြီး ပြန်ရောင်းလိုက်ပြီ။
အခုတော့မရှိတော့ဘူးလေ၊

နောက်တော့ ကားဝင်းကနေ ပျဉ်းမနားအိမ်ကိုသွားတယ်။
ပျဉ်းမနားမှာ အမေကစောင့်နေတယ်။
မနက်ဖြန် အဖိုးဆုံးတာတစ်နှစ်ပြည့်တဲ့အနေနဲ့ နှစ်လည်ဆွမ်းကပ်မလို့အလုပ်နည်းနည်းရှုပ်နေကြတာ၊
မြန်မာထုံးတမ်းက တော့ထူးဆန်းတယ်။ အုတ်ဂူတွေဘာတွေဆီသွားပြီးကန်တော့တာမျိုးမလုပ်ကြဘူး။
အိမ်မှာပဲ ဆုံးသွားတဲ့သူအတွက်ရည်စူးပြီး ကုသိုလ်ကောင်းမှုပြုကြတယ်။
ဝမ်းကွဲအစ်မရဲ့သမီးလေးတောင် စကားပြောတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီ၊
သူက ငါ့ကို ကောင်းကောင်းမမှတ်မိဘူး။ ဦးဦးဆိုပြီးတော့တခွန်းတော့ပြောတတ်တယ်။

အဲဒီနောက်တော့ ပျဉ်းမနားကနေ ဥတ္တရသီရိမြို့ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ ဒီမှာလည်း လေတိုက်မိုးရွာထားပုံရတယ်။ နေပြည်တော်မှာတော့အရင်လိုပဲလမ်းတွေက ရှင်းဆဲပါ။
ရှုပ်ရှက်ခက်နေတဲ့ရန်ကုန်နဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ အရမ်းသာယာနေသလိုပဲ။

မိုးရွာ,မီးပျက်တာကလည်း ဒီမှာလည်းဖြစ်တယ်။
ဒါပေမယ့်ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲပါ။ သစ်ပင်တွေကျိုးကျလို့ဆိုလား။ မီးခဏဖြတ်ထားတယ်။

စနေနေ့

မနက်ခင်း၆နာရီလောက် အဖိုးနေခဲ့တဲ့ လယ်ထဲကအိမ်ကိုသွားမယ်ပြောတဲ့အတွက် စောစောနိုးနေတယ်။
ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးပဲ၊လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်က အဖြစ်အပျက်တွေပြန်တွေးမိပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်နေရတယ်။
လက်ထဲမှာ ဆုံးခဲ့တဲ့ အဖိုးကိုသနားနေမိတယ်။ မနက်စောစော မြို့အရေှ့ဘက်မှာရှိတဲ့ရွာကိုသွားတယ်။
အဖိုးနေတဲ့နေရာကို အလွယ်တကူသိနိုင်တာကတော့ တောင်တွေပဲ၊
မြို့ရဲ့အရေှ့ဘက်ကိုကြည့်လိုက်ရင် မြင်နေရတဲ့တောင်တန်းတွေအောက်မှာ အဖိုးရဲ့လယ်တွေရှိတယ်။
ငယ်ငယ်ကတော့ အဲဒီတောင်တွေဆီကို သွားချင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးမကြာမကြာဖြစ်ဖူးတယ်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီနေရာက အဖိုးတို့နေတဲ့နေရာဆိုတာမသိခဲ့ဘူး။
ကားလေးကနည်းနည်းနိမ့်တဲ့အတွက် လမ်းကြမ်းကိုဖြေးဖြေးမောင်းရတယ်။
လမ်းကခင်ထားတာမကြာသေးပေမယ့် စံနှုန်းမပြည့်တာကော ဖြတ်သွားဖြတ်လာယာဉ်တွေမှာ သံဘီးတပ်ယာဉ်တွေပါတာကောကြောင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ပျက်သွားတယ်။

ရွာမရောက်ခင် တစ်နေရာမှာ နှမ်းတောဆိုပြီး ရှိသေးတယ်။ အဲဒါ အဖေ့ကို မွေးခဲ့တဲ့နေရာတဲ့။
အဲဒီနားက လမ်းမကြီးပေါ်မှာ အမွေရထားတယ်ဆိုတဲ့ လယ်လေးတစ်ကွက်ရှိသေးတယ်။ အဲဒီလမ်းစည်ကားလာရင်ကောင်းမှာပဲလို့စဉ်းစားနေမိတယ်။
သွားနေစဉ်စ စ်တောင်းမြစ်ကို ဖြတ်ရတယ်။ မြစ်က အရမ်းမကျယ်ပေမယ့် ရေရှိတယ်။ စီးဆင်းနေလို့ တော်တော်လှတယ်။
အဲဒီရေတွေကို အဝေရာဆည်ထဲကိုပို့ ပြီးတော့မှာ အနီးအနားကလယ်တွေဆီကိုပြန်ဖြန့်တယ်။
မြောင်းတွေထဲမှာ စီးနေတဲ့ရေက ကြည်လင်နေပြီး အေးမယ့်ပုံပေါ်တယ်။

စိုက်ပျိုးရေးအကြောင်းဘာမှမသိလို့ မပြောတတ်ပေမယ့် နေရာကတော့ တော်တော်သာယာတယ်။

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ရောက်တာ အဖိုးမဆုံးခင်ကပေါ့၊ အခုတော့သူမရှိတော့ဘူး။
ညီမအငယ်ဆုံးတစ်ယောက်ကိုအဖိုးကထားခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဖွားလေးပေါ့။ ဖွားပုလို့ခေါ်တယ်.။
သူကမြွေအရမ်းကြောက်တယ်။ ငယ်ငယ်ကဆို ကျွန်တော်ကဆိုးတယ်။ သူ့ကိုစဖို့အတွက်
မြွေရုပ်တွဝယ်ပြီး လိုက်တို့တာ။
အခုတော့ မြွေကြောက်တာက ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေပြီ။

ဘုန်းကြီးတွေပင့် ဆွမ်းကပ် တရားနာပြီးတော့ နေ့လည်ကျတော့ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

အပြန်မှာ နှမ်းတော့က အဖေ့ရဲ့ ကြီးတော် ဆိုဝင်သေးတယ်။ သူက ကျွန်တော့်နောက်ထပ်အဖွားပေါ့။
နားကလုံးဝမကြားတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ခုထိသွားနိုင်လာနိုင်တယ်။ မြေးတွေလာရင် ပျော်တုန်းပဲ။
အိမ်မှာသူ မြေးပုံတွေကပ်ထားတယ်။ ကျွန်တော် ဘွဲ့ရတုန်းကပုံတွေရောပဲ။
သူ့ဆီသွားလည်တော့ တဟေးဟေးနဲ့ ပျော်နေတာ။ ရှိတာတွေချကျွေးတယ် ။
ကိုယ်ကတော့ မစားနိုင်တော့ဘူး။
ဓာတ်ပုံတေွရိုက်ခဲ့သေးတယ်။ တနည်းနည်းနဲ့တော့ print ထုတ်ပေးရမယ်။

နေပြည်တော်မှာနေတုန်း အိမ်ကချက်ကျွေးတာတွေစားတယ်။
Facebookမတက်ဘူး။ အဲဒီစိတ်ညစ်စရာ တွေ ကြွားဝါတာတွေလိုက်မဖတ်မိအောင်နေတယ်။
အပြင်မှာပဲစာအုပ်ဖတ်တယ်. စကားပြောတယ်။
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့တယ်။
တကယ်ဆို ဒီလိုပဲနေချင်တယ်။ ဟန်ဆောင်ပြီးမနေချင်ဘူး။
အပိုမသုံးမဖြုန်းချင်ဘူး။ စကားမပြောချင်ဘူး
ကိုယ်ကောင်းမယ်ထင်တာတွေလုပ်နေချင်တယ်။

ကိုယ့်ရဲ့type က ရန်ကုန်နဲ့မအပ်စပ်ဖြစ်နေတယ်။ ရန်ကုန်က introvert လူမျိုးတွေအတွက် နေရာသိပ်မရှိဘူးလေ။

ဧပြီလ ၃၀ ရက် ၂၀၁၈ ခုနှစ်

ရန်ကုန် ပိတောက်

By Arthur Chan

On April 3, 2018

In Blog, My Story

မနက် ခင်း ၉နာရီထိုးပြီဖြစ်ပေမယ့် နေမမြင်ရဘူး။
မိုးသားမိုးရိပ်တွေ ကောင်းကင်မှာ လွှမ်းမိုးနေတယ်။
သင်္ကြန်မိုးလေးများရွာဦးမလား။
မနက်ခင်းနိုးပြီး အိမ်ရှေ့ ဝါးရံတာ မှာ ကော်ဖီတစ်ခွက်နဲ့ထိုင်နေမိတယ်။
စိတ်တွေက ဟိုးမန္တလေးက အိမ်လေးကိုသတိရမိတယ်။
အဲဒီအိမ်မှာလည်း ခုလိုပဲ အိမ်ရှေ့မှာ ပိတောက်ပင်ရှိတယ်လေ။
ကျွန်တော်သစ်ပင်တွေကို ချစ်တယ်။
အိမ်နားမှာ သစ်ပင်ရှိနေမှ ကျေနပ်တယ်။

ပိတောက်ပင်မှာ အဖူးလေးတွေဖူးနေပြီ။ ပိတောက်ပွင့်တဲ့အခါကျရင် ဝရံတာကနေ လှမ်းခူးရင်တောင်ရတယ်။
ဘယ်သူ့ပေးရပါ့မလဲတောင်မသိ။
😀
ကျွန်တော်လည်း settle ကျချင်ပြီ

ဧပြီလ ၃ရက် ၂၀၁၈

Padauk at night ,Photo By Nyein_Chan_Ko_Ko

First Padauk Blossoming at Night in Yangon, 2018 April

2018 January

By Arthur Chan

On January 27, 2018

In Blog, My Story

တစ်နေ့ တစ်နေ့ လုပ်တော့လုပ်နေတာပဲ.
ဒါပေမယ့်.. အလုပ်ပြီးတယ်လို့မခံစားရဘူး။အဓိက လုပ်ရမည့်အလုပ်တေွဟာ မပြီးစီးနိုင်ဘဲ ဗာရီဟ အလုပ်တေွနဲ့ပြည့်နေတယ်။
အစားအသောက် ဘာစားရမလဲစဉ်းစားရတာမျိုး။အိမ်မှာ လုပ်စားတော့လည်း ပန်းကန်ခွက်ယောက်ဆေးရတာမျိုးကော။ ပြီးရင် ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တေွ လျှော်ဖွတ်နေလှမ်း မီးပူတိုက်ဖို့ တေွကော။
တကယ်တော့ မီးပူတောင် မတိုက်ပါဘူး။ ဒီတိုင်းပဲ ပြန်ဝတ်တာများနေတာ။
ခဏခဏ ဖုန်တက်တဲ့ အခန်းလေးကို ဖုန်ခဏခဏ သုတ်ရတာလည်းရှိသေးတယ်။
ဒီလိုမျိုးတေွပါပဲ။

ဒီ လထဲမှာတော့ မနှစ်ကနဲ့မတူတဲ့ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့ နေနိုင်အောင် ကြိုးစားကြည့်တယ်။
ကျန်းမာရေးအတွက်ကော body fitness အတွက် gym သွားတာ ၁၃ ရက်ရှိပြီ။
အစပိုင်းကတော့ ကိုယ်လက်တေွနာတာပေါ့ ။
အောက်ပိုင်းထိုင်တဲ့နေ့ကဆိုရင် ခြေတောင် ကောင်းကောင်းမလှမ်းနိုင်ဘူး။
နှစ်ရက် ၃ရက်လောက်လည်း နေရော အဆင်ပြေသွားပါတယ်၊
ကောင်းတာကတော့ လူက လန်းဆန်းလာတယ်။ စကားပြောရာမှာ အရင်ကထက် ပိုသွက်လာသလိုပဲ လို့ခံစားမိတယ်၊
endophin တွေရိုက်ခတ်တာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့။
စုဆောင်းထားတာလေးတွေ အကြောင်းအမျိုးမျိုးနဲ့ တဖြည်းဖြည်းပါးလာတာကို မြင်ရတာ မပျော်ဘူး။
ရန်ကုန်ရောက်တည်းက အကုန်အကျအရမ်းများတယ်။ ဒါကြောင့် အစားအသောက်ကိုလည်းချွေတာနေပြီ။ ညဘက်တွေလည်းမထွက်တော့ဘူး။
ဒါကြောင့်အရင်က တစ်ရက်တစ်သောင်းထက်မနည်းကုန်တဲ့ငွေကို ၅၀၀၀အောက် ရောက်အောင် ထိန်းချုပ်လိုက်နိုင်တယ်။ တက္ကစီကို မစီးတော့ဘူး။ လိုင်းကားပဲအဓိကထားစီးတယ်။
ဈေးကြီးတဲ့ဆိုင်တွေမစားဘူး။ အိမ်မှာ အပြည့်အစုံဝယ်ထားလိုက်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေအိမ်မှာပဲ ခေါက်ဆွဲပြုတ််ကိုအသီးအရွက်တွေထည့်ပြီး ပြုတ်စားလိုက်တယ်။
အလုပ်ကပြန်လာရင် လမ်းမှာဟင်းရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေရှိတယ်။ အဲဒီက ထမင်းနဲ့ ဟင်းတစ်မျိုးဝယ်လိုက်ရင် ၁၀၀၀ လောက်ပဲကျမယ်။
အိမ်ရောက်မှ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာဖြစ်အောင် အခြားဟာတွေထည့်စားတော့မယ်။

အိမ်ကိုလည််းဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာကြာပြီ။
နေကောင်းကြရဲ့လားမသိဘူး။
FACEBOOK ပေါမှာတော့ ဘယ်လိုသတင်းတွေမှန်းလည်းမသိဘူး။
စိတ်ညစ်စရာတွေပဲမြင်နေရသလိုပဲ၊
လမ်းပေါ်မှာ ဖရဲသီးဗန်းမှောက်မှောက်ပြီး လူတွေသနားအောင်လုပ်ပြီး ပိုက်ဆံယူတတ်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့အိမ်မှာ သတ်သေသွားတယ်ဆိုတာကို ကြားရတယ်။
လူတွေက အဲဒီအပေါ်မှာ လူလိမ်ဆိုပြီး ရှုပ်ချတဲ့အဖွဲ့က တစ်ဖွဲ့.. သေသွားတဲ့ကောင်လေးကို သနားတဲ့ သူတွေကတစ်ဖွဲ့၊
FDA မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့အမျိုးသမီးတစ်ဦး သူ့မိဘရှိတဲ့ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခိုက်မှာ တက္ကစီသမားက သတ် ၊ မုဒိန်းကျင့်ပြီး မြောင်းထဲပစ်ထားခဲ့တဲ့အကြောင်းကတစ်ခု။
ဘယ်လိုလူတွေများရက်ရက်စက်စက်လုပ်ရက်လဲဆိုတာကို မစဉ်းစားနိုင်ဘူး။
လူတွေက အမျိုးမျိုးထင်မြင်ချက်တွေပေးကြတယ်။ အမျိုးသမီးများ တစ်ယောက်တည်းကားစီးရင် ဘယ်လိုအန္တရာယ်တွေရှောင်ရမယ် ဆိုပြီးရေးကြ ဖြန့်ဝေကြတယ်။
အဲဒါတွေ မြင်တိုင်းကြားတိုင်း အဖြစ်ဆိုးနဲ့ကြုံခဲ့တဲ့အဲဒီ အမျိုးသမီးငယ်ရယ်။
သူ့သမီးအကြောင်းကို ပြောပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့မယ့် သူ့မိဘ အသိုင်းအဝိုင်းရယ်ကို သွားမြင်တယ်။
သူတို့ ဘယ်လိုနား ၊ ဘယ်လိုမျက်စိနဲ့ ဒီအကြောင်းတွေကို ဖတ်နိုင် နားထောင် နိုင်ကြပါ့မလဲ။
ခဏခဏ အသည်းကို ဓားနဲ့ဆွသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့။

နိုင်ငံရေး အနေနဲ့ လည်း မကောင်းလှ။ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ရဲ့ အရှိန်အဝါတွေက နိုင်ငံတကာမှာကျနေတယ်။ အဓိကကတော့ ရခိုင်ကိစ္စကြောင့်ပေါ့။
ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဖြစ်ချင်နေမှန်းမသိတော့ဘူး။
ကိုယ်လုပ်ကိုလုပ်ရမှာတွေကို မထိ မကိုင်နိုင်ပြန်ဘူး။
အလုပ်stress များလှတယ်လို့တော့မဟုတ်ပေမယ့် .. နည်းတော့လည်းမနည်းဘူး။
ဒါပေမယ့် အခြားဝင်ငွေမရှိ၊ လောက်ငှရုံလေးရှိတဲ့ အခြေအနေကို စိတ်ညစ်နေတယ်။
လုပ်မယ်ကြံရွယ်ထားတဲ့ project တွေ ဖြစ်မလာတော့ဘူး။
လုပ်ပြီးသွားတဲ့ project တွေကလည်း ဒီလိုကြီးပဲ မအောင်မမြင်ဖြစ်နေတယ်။
ပေးဆပ်လိုက်ရတဲ့ အချိန်တွေ ခွန်အားတွေက ဒီလိုပဲ အချည်းနှီးဖြစ်သွားမှာလားလို့ တွေးနေမိတယ်။

အချစ်ရေးလားစမ်းတဝါးဝါးမသေချာ…
မပြောင်းမလဲ အရင်အတိုင်းပါပဲ..
FA တွေအများကြီးရှိတဲ့ Group ထဲမှာတောင် နောက်ဆုံးလက်ကျန် ဆိုလို့ ကိုယ်ရယ်ကိုယ့်ထက် ၅နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ FA ဘိုးအေးကြီးတစ်ယောက်ရယ်ပဲရှိတော့မယ်။
ဒါပေမယ့် သူက အလုပ်အကိုင်၊ စီးပွားရေး အားလုံးပြည့်စုံနေပြီလေ။
ကိုယ်ပဲ အရာအားလုံး အစမှာပဲရှိသေးတာ..

စိတ်ဓာတ်ခဏခဏ မကျပါဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးထားတယ်။
အကောင်းတွေတွေးပြီး ဖြစ်ချင်တဲ့နေရာရောက်အောင် သွားပါ့မယ်လို့သတိပေးထားတယ်။
ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ပုန်းအောင်းနေတဲ့ demon တွေကိုလည်း နိုင်အောင် ထိန်းပါ့မယ်လို ကတိပေးထားတယ်။

သာယာချမ်းမြေ့တဲ့ ၂၀၁၈ ဖြစ်ပါရစေ..

How did we develop My OPD?

By Arthur Chan

On December 8, 2017

In Blog, English, Mobile Apps

When I first arrived in Yangon in July 2017, I had a hangout with my old classmates in the china town. They were studying master degree in emergency medicine ,pediatrics and public health. So, we talked about random subjects before we reached to a point that we all agree.

They said they were facing over workload in the emergency department.
However, not all patients attending are not emergency .Some are visiting to hospitals for OPD treatment. Basically, there is no filter mechanism to redriect these patients to corresponding specialists. They said there are specialist opd clinics on some weekdays but patients don’t know about the details when and where they can visit. Not only the patients, even general practitioners , doctors from other hospitals who are referring the patients to tertiary centers don’t have the information about OPD dates in hospitals.

The point is there is no comprehensive information system to publish all kinds of hospitals’ OPD days. I asked that where can I find all this information quick and easily . They said No, even the ministry of health doesn’t have that data. The hospitals don’t need to share these opd days to ministry. So, there is no option except the fact that you have to contact each and every hospital in person .

My friends suggested that I could make an app to show this information. Of course, I do have to collect the data manually..But , If there was a platform where both health care practitioners and patients find the dates easily, there will be tremendous impact on the health system. All I have to do is initiate it . I am not sure they were being serious or not. Because, we all are drunk at that time. But, I considered about that thing seriously .
Finally, I decided to make it because I already have my new friend who is very good at programming . I have to explain which kind of app I want and he can make it happen . He is also an enthusiast about improving health system by means of technology.

At the night, when I got back to home, a half drunk I started to collect the opd days from different hospitals. I uploaded a post on Facebook, asking for help from my classmates from different hospitals. Some of them were very helpful by sending pictures and texts from messenger. I copied all the information from pictures into a google sheet which was designed by my developer friend.

Pictures of OPD schedule sent by my friends

After working 4 months on this project, we finally had a prototype of our app.
On December 1 2017, we were able to upload our first collaborated app on google play store. It has OPD information from more than 50 hospitals and keep increasing everyday . We squeezed our time and used minimal budget to produce this one. WE are very happy that we made it .
But, this is the first step. We aimed this one to be the reliable app for every practitioners and patients. So, we have a vision to improve this app with advanced features. Although, we could develop My OPD app with free services we had, we cannot rely on that free thing if we have a plan to be advanced.
Not only the human resource, but also the money,management and cooperation might be needed in the future.
We still have to wait and see how the public will respond.
After that , we could make more steps.

MY OPD, Download

December 8 2017

Dr. Nyein Chan Ko Ko
Myanmar

< if donation is the some kind of contribution not only about the money. We are contributing our knowledge, technology , money and time for the community . I hope people could see this and make it useful.>

Designing how do we show data on app.

My OPD

By Arthur Chan

On December 7, 2017

In Blog, Mobile Apps, My Story

ကျွန်တော် ရန်ကုန်ကိုစရောက်ခါစက ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးမှာအလုပ်ဝင်ပြီးဘွဲ့လွန်တက်နေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မှာတစ်ခေါက်ဆုံဖြစ်တယ်။

သူတို့လည်း ဆေးရုံတွေမှာ တက်နေတဲ့ပြဿနာအကြောင်းတွေကိုပြောပြ ၊
ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်လုပ်နေတာတွေကိုပြောပြပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ပဲ.. သူတို့က တစ်ခုပြောတယ်။
တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ ဆေးရုံကြီးကို ရောက်လာတဲ့လူနာတွေကပိုပိုများလာကြောင်း။

ရောက်လာတဲ့လူနာတိုင်းကလည်းအရေးပေါ်မဟုတ်ကြောင်း။
အချို့တွေဆိုရင် သူနဲ့ နီးစပ်ရာဆေးရုံတွေမှာကုသမှုယူနိုင်ပေမယ့် ရန်ကုန်အထိရောက်လာကြကြောင်းပြောတယ်။
နောက်ပြီးတော့ လူနာတွေကိုလွှဲတဲ့အခါတွေမှာလည်း .. Specialist OPD ကြည့်တဲ့ရက်ရယ် လူနာတကယ် ဆေးရုံကိုရောက်လာတဲ့ရက်ရယ်က မတူတဲ့အတွက်ကြောင့် မလိုအပ်ပဲနဲ့ လူနာတွေ က ရောဂါပြဖို့စောင့်နေရကြောင်းကိုလည်းပြောတယ်။

အဲဒါနဲ့ ပဲ .. ဆေးရုံတွေရဲ့ ပြင်ပလူနာကြည့်တဲ့အချိန်တွေကို အလွယ်တကူရှာဖွေလို့ရတဲ့ နေရာရှိရင်ကောင်းမယ်ဆိုတဲ့ အကြံပြုချက်ထွက်လာတယ်။

ဒါကြောင့် .. အဲဒီလို အလွယ်တကူ ကြည့်လို့ရဖို့
appတစ်ခုလုပ်ဦးမှဆိုတဲ့စိတ်ကူးထွက်လာတယ်။

တကယ် အဲဒီလိုလုပ်ဖို့ကတော့
အခက်အခဲတွေအများကြီးရှိတယ်။

ပထမတစ်ခုကတော့ Develop လုပ်မယ့်သူပေါ့လေ။
နောက်တစ်ခုကတော့ ဒီOPD အချိန်တွေကိုလိုက်စုတဲ့အခက်အခဲ
ပြီးတော့ တစ်နှစ်တစ်ခါ အချိန်တွေကပြောင်းလဲနေတာမို့ . ရေရှည် သူ့ဘာသာ ရပ်တည်နေအောင် လုပ်ဖို့ကိစ္စ။

ပထမ Develop လုပ်ဖို့အခက်အခဲကတော့ Developer experience အများကြီးရှိတဲ့ ကို ချမ်းမြေ့ကိုကို က ကူညီလို့အများကြီးအဆင်ပြေသွားတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ရတဲ့နေရာကနေ အချိန်ဇယားတွေလိုက်စုတယ်။
Database ထဲထည့်တယ်။
၂လခွဲလောက် လုပ်ပြီးတဲ့အခါ အခုတော့ တော်တော်လေးကိုပုံပေါ်လာပါပြီ။

ဒီလအကုန်လောက်မှာ ကျွန်တော်တို့ Android app ထုတ်ပြီး playstore ပေါ်တင်နိုင်လောက်ပါမယ်။

ကျွန်တော်တို့ က platform တစ်ခုကိုဖန်တီးထားပြီးပါပြီ
တစ်ခုပဲ လိုနေတာက .. နောက်ထပ်အချက်အလက်တွေပါ။
အချက်အလက်အသစ်တွေထပ်ပေးပို့ရင် ပိုအသုံးဝင်တဲ့ appဖြစ်လာမှာပါ။

အခုဆိုရင်တော့ ရန်ကုန်၊မန္တလေး၊ နေ့ပြည်တော်နဲ့ မြို့ကြီးများက ဆေးရုံတွေရဲ့ ပြင်ပလူနာကြည့်တဲ့ရက်တွေ အချိန်တွေ ရထားပြီ:ပါပြီ။
နောက်ထပ်ပို့ပေးချင်တဲ့သူများလည်း messenger ကနေပဲဖြစ်ဖြစ်၊
ဘယ်လိုနည်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် ပို့ပေးနိုင်ပါတယ်။

🙂
နောက်ကိုလည်း medical appတွေထပ်ပြုလုပ်ဖို့ရှိပါတယ်။

(နောက်ဆက်တွဲ: ဒီဇင်ဘာ တစ်ရက်နေ့ မှာ ကျွန်တော်တို့ app ကို လက်စသတ်ပါတယ်၊ အခုဆိုရင် Google Play မှာ စတင် ယူလို့ရပါပြီ၊ )

Download

Download :

ပြည့်နှက်နေသော အတွေးများ

By Arthur Chan

On September 20, 2017

In Blog, My Story

လက်တလောမှာ ခေါင်းထဲမှာ အကြောင်းအရာတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတယ်၊

ဒါတွေကိုနည်းနည်းတော့ကျွန်တော်ချရေးထားသင့်တယ်လို့ထင်တယ်။

ကျွန်တော်အလုပ်အသစ်ကိုရောက်တဲ့အခါ ယခင်ကမသုံးဖူးခဲ့တဲ့ ဆော့ဖ်ဝဲတွေကိုသိလာရ လေ့လာခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။

အချို့သော ဆော့ဖ်ဝဲများဆိုရင်မြန်မာနိုင်ငံမှာသုံးနေတဲ့သူတကယ့်ကိုရှားပါးပါတယ်။
အဲဒီလိုမျိုးရှိတယ်ဆိုတာကိုလည်းသိသူရှားပါတယ်၊

ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့တနေ့ထက်တစ်နေ့ အသစ်အဆန်းတွေမြင်လေတွေ့လေလေ .. အင်တာနက်ပေါ်မှာရှိတဲ့ကျွန်တော်တို့တွေရဲ့ ကိုယ်ရေးအချက်အလက်တွေရဲ့လုံခြုံမှုကိုစိုးရိမ်လေလေပါပဲ။

တစ်နေ့ကတင် Facebook မှာကျွန်တော်တို့ ပြောဖြစ်ကြတာတစ်ခုရှိတယ်။

ကျွန်တော်တို့မြန်မာလိုပြောတဲ့စကားတွေကို ဖေ့စ်ဘွတ်ကတိတ်တိတ်လေး အသံဖမ်းယူပြီး သူရဲ့ ads campaign တွေမှာသုံးဖို့သုံးနေတယ်လို့လေ ။ အခုနောက်ပိုင်းအဲဒီAI ကအဆင့်မြင့်လာပြီး ကျွန်တော်တို့မြန်မာလိုပြောနေတာတွေကိုတောင်မှ နားလည်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့အဆင့်ရောက်နေပြီလို့ထင်ကြတယ်။

ဥပမာ ကျွန်တော်က ပစ္စည်းတစ်ခုအသစ်အကြောင်းကို ပြောနေတယ် ။ လူသိပ်မသိတဲ့အကြောင်းအရာပေါ့.

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အဲဒီ ပစ္စည်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ကြော်ငြာ ကျွန်တော့်ဆီမှာလာပေါ်တယ်။

သေချာတာကတော့ အဲဒီကြော်ငြာအကြောင်းကို အွန်လိုင်းမှာရှာတာမျိုးလဲမလုပ်ဘူး ။ messenger ကနေပြာနေတာမျိုးလဲမဟုတ်ဘူး.

အပြင်မှာဒီလိုစကားပြောနေတာပဲ ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ရှာနေတဲ့ဟာကိုလာပြတာမျိုး.။

ဖေ့စ်ဘွတ်ကကိုယ့်အကြောင်းကိုကိုယ့်ထက်အများကြီးပိုသိနေပါတယ်။

အင်တာနက်မှာ ခင်ဗျားတစ်ခုခုလုပ်လိုက်ပြီဆိုရင် ကျန်တဲ့နေရာတွေကိုပဲအလိုအလျောက်ပြောင်းလဲရောက်ရှိသွားအောင်လုပ်လို့ရတဲ့ စနစ်တွေအများကြီးတယ်၊

အဲဒါတွေကို automation tools တွေလို့ခေါ်တယ်။ နမူနာပြောပြရရင် ခင်ဗျားက Facebook page မှာစာတစ်ခုတင်လိုက်တယ်။

ပြီးတာနဲ့ twitter မှာအလိုအလျောက် tweet တစ်ခုတက်လာမယ် ။ instagram မှာ post တစ်ခုပေါ်လာမယ်။ ပြီးတော့ Google sheet ထဲမှာ အဲဒီ post က Row တစ်ခုအနေနဲ့သွားပေါ်မယ်။ ပြီးတော့ post ရဲ့ metadata လို့ခေါ်တဲ့ Like ဘယ်လောက်ရတယ် Share ဘယ်လောက်ရတယ်။ လူဘယ်လောက်နဲ့ engagement ရတယ်စတာတွေကို အလိုအလျောက်သွားသိမ်းတယ်။ ပြီးတော့အဲဒီ status တစ်ခုချင်းrow တစ်ခုချင်းက အချက်အလက်တွေကို စုပေါင်းပြီး auto analysis လုပ်အောင် formula ထည့်ထားလို့ရတယ်။

နောက်ပြီးpost တစ်ခုခုက အရမ်းကို hot ဖြစ်နေတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ကိုအသိပေးဖို့ အတွက် sms alert မျိုး email alert မျိုးထားလို့ရတယ်.

ဒါ့အပြင်အခြားသော လုပ်လို့ရတာတွေအများကြီးရှိတယ်.

ပြောချင်တာကတော့ စက်ရုံတစ်ခုမှာ တဆင့်ခြင်း စက်ရုပ်တွေနဲ့အလိုအလျောက်ကုန်ပစ္စည်းတွေထုတ်လုပ်သလိုမျိုး ကျွန်တော်တို့ ဒီဇိုင်းထုတ်လို့ရတယ်၊

ဒီဒီဇိုင်းကတော့ hardware design တော့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးပေါ့လေ။ ဆော့ဖ်ဝဲနဲ့ပဲ အလုပ်လုပ်မှာပေါ့

ဒါပေမယ့် system တစ်ခုဖြစ်အောင်ဖန်တီးယူလို့ရတယ်.။

ကျွန်တော် အဲဒီလို မျိုးနည်းလမ်းတွေကိုစမြင်သွားတဲ့အခါခေါင်းထဲမှာအတွေးအသစ်တွေအများကြီးပေါ်လာခဲ့တယ်။

ယခင်ကတော့ programming မပါရင် ဘာမှလုပ်မရဘူးလို့ယူဆခဲ့ပေမယ့် တကယ်ကတော့ programming မပါပဲနဲ့ကိုလုပ်လို့ရနေတာတွေတော်တော်များများကြီးကိုရှိနေပါတယ်။

website တစ်ခုကနေ အချက်အလက်တွေကို data scrapping နည်းနဲ့ဆွဲထုတ်ယူလို့ရမယ်လို့ သိလိုက်တဲ့အခါမှာ ..ခေါင်းထဲမှာပေါ်လာတာကတော့.. အင်တာနက်မှာရှိတဲ့မြန်မာလိုဒေတာတွေကိုဆွဲထုတ်ယူပြီး

AI တစ်ခုဖန်တီးယူဖို့ပါပဲ။

အခက်အခဲတွေအများကြီးရှိတယ်ဆိုတာသိပေမယ့် ခေါင်းထဲမှာ အဲဒီအချက်တစ်ခုတော့ထည့်ထားမိတယ်။

တစ်ချိန်ချိန်မှာ သုံးလို့ရနိုင်မှာပါ။

အရင်က အစိုးရနဲ့ပတ်သက်တဲ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာနေခဲ့တုန်းကနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် အခုတော့ ကျွန်တော်ခေတ်ရှေ့ကိုအရမ်းပြေးနေပြီလို့ခံစားမိတယ်။

အစိုးရရဲ့ နည်းပညာကိုသုံးပြီး လုပ်ပုံလုပ်နည်းနည်းစနစ်တွေက တော်တော်ဝေးဝေးမှာကျန်နေခဲ့ပြီဆိုတာကို ပိုသတိထားမိလာတယ်။

စောစောကပြောတဲ့ automation tools တွေကိုသုံးပြီးသူတို့ကို ကူညီလို့ရမယ့်နည်းလမ်းတွေကိုအားတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော်စဉ်းစားနေလေ့ရှိတယ်။

တစ်နေ့နေ့မှာတော့ နည်းပညာအကူအညီနဲ့ကျွန်တော်တို့ ရဲ့လူနေမှုကိုအများကြီးအဆင်ပိုပြေသွားအောင်လုပ်နိုင်မှာပါ

အာသာ

2017 စက်တင်ဘာ၂၀

အနောက်ဘက်ဆောင်..ရန်ကုန်မြို့

By Arthur Chan

On September 20, 2017

In Blog, My Story

Dear Mary.

ဒီစာကို ဖန်တီးရာရဲ့. အနောက်ဘက်ဆောင်ကနေ ရေးလိုက်ပါတယ်။

ကိုယ်တို့ဆီမှာ အရှေ့ဘက်ခြမ်းနဲ့အနောက်ဘက်ခြမ်းဆိုပြီး နှစ်နေရာရှိတယ်။

များသောအားဖြင့်ကိုယ်က အရှေ့ဘက်ခြမ်းမှာနေတာများတယ်။

ညနေရှုခင်းတွေဆိုရင်တော့ အနောက်ဘက်ခြမ်းက အများကြီးပိုလှတာပေါ့လေ။

နေဝင်ရှုခင်းရယ်၊ ကားမီးရောင်တွေနဲ့အတူတဖြောင့်တည်းသွားနေတဲ့လမ်းမကြီးရယ်၊ ထိုးထိုးထောင်ထောင်မြင်ရတဲ့ ခေတ်မီတိုက်သစ်ကြီးတွေရယ်၊ မြို့တော်ခန်းမ ၊ပန်းခြံနဲ့ ဆူးလေဘုရားတို့ဟာ ကြည့်လေကြည့်လေကြည့်မဝလေမြင်ကွင်းပဲပေါ့။

အခုဆိုရင် ၆နာရီထိုးပြီးကာစ ၊ အိမ်ပြန်မယ်ဆိုရင် ပြန်လို့ရတယ်၊

ဒါပေမယ့် မပြန်ချင်သေးဘူး Mary..အိမ်ပြန်ရင်လည်းစောင့်နေမယ့်သူမရှိဘူး။ ဒီမှာနေလို့ရသလောက်နေပြီး အလုပ်လေးတွေပြီးအောင်လုပ်ချင်တယ်။

နောက်တစ်ခုကတော့ ဒီကနေမြင်ရတဲ့ရှုခင်းကအရမ်းလှတယ်။ တစ်ယောက်တည်း ရှုခင်းကြီးကိုမျှှော်ငေးလိုက် စိတ်ကူးပေါ်တာလေးရေးလိုက်လုပ်ရတာ ဘယ်လောက်တောင်ကောင်းလိုက်သလဲ။

ရှေ့လဆိုရင် တော့နေရာအသစ်ကိုပြောင်းတော့မယ်။ အဲဒီမှာတော့ဒီလောက်လှတဲ့ရှုခင်းကိုမြင်ရတော့မယ်မထင်ဘူး ။

တစ်ခါတစ်လေတော့ ဒီလောက်လှတဲ့ရှုခင်းကို တစ်ယောက်တည်းမြင်ရတာ သိပ်တောင် ဘဝင်မကျမိဘူး။

အခြားတစ်ယောက်ယောက်ကိုပြောပြချင်စိတ်ကတော့အမြဲဖြစ်မိတယ်။

ဒါနဲ့ပြောရဦးမယ် မေရီ၊

နိုဝင်ဘာကျရင် စပိန်နိုင်ငံ ဗလန်စီယာမြို့ကို ခရီးထွက်ဖို့ရှိတယ်။

၁၀ရက်လောက်ကြာမယ်လို့တော့မှန်းထားတယ်.

ကိုယ့်ရဲ့ပထမဆုံးဥရောပခရီးစဉ်ဖြစ်မှာပေါ့။ သွားချင်တဲ့မြို့တွေထဲမှာပဲရစ်ကိုတော့ဦးစားပေးအနေနဲ့တွေးထားတယ်။

စပိန်နိုင်ငံထဲကပဲ မက်ဒရစ် နဲ့ ဗာစီလိုနားတွေကိုလည်းသွားလည်ဖြစ်မှာပေါ့။

ကိုယ့်အတွက် ၁၇ ရက်နေ့ကနေ ၂၁ အထိ လည်ချိန်ရှိတယ်။

အဲဒီအတွင်းမှာ စားရိတ်နည်းနည်းနဲ့ နေရာများများကို အချိန်တိုတိုအတွင်းဘယ်လိုသွားမလဲဆိုတာတွက်ချက်ရမှာပေါ့။

အခုထိတော့ဘာမှသေချာမစီစဉ်ရသေးဘူး .

တော်တော်တော့ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းမယ်ဆိုတာသေချာမှာပဲ Mary

တစ်ယောက်တည်းသွားရတာထက်စာရင် အဖော်ပါရင်တော့ပိုကောင်းမယ်လို့တွေးမိတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်တတ်နို်င်မလဲ။ကြည့်ရတာ ကိုယ့်ဆီမှာဘာမဆိုတစ်ယောက်တည်းလုပ်ရမယ့်ကံပါလာသလားတောင်မသိဘူး ။

ကိုယ်နဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လုပ်နေတဲ့ လူနာကြည့်တဲ့အချိန်စာရင်းတွေပြပေးတဲ့ mobile app လေးတော့ အခုဆိုပြီးလုနီးနေပြီ။

ဟိုတနေ့က ကိုယ့် facebook အကောင့်ကနေ တင်လိုက်တာ Share ပေါင်း ၁၅၀ ကျော်သွားတယ်။

တော်တော်များများ ဆရာဝန်တွေကအားပေးကြတယ်။

ဒါကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့်သူတို့တွေ အပြောင်းအလဲနဲ့ ဆန်းသစ်တဲ့စိတ်ကူးတွေကိုလိုလိုလားလားကြိုဆိုနေတယ်ဆိုတာ သိသာတယ် Mary..

ဒါကြောင့်ကိုယ်တို့နောက်ထပ်ဆက်လုပ်မယ့်အစီအစဉ်တွေလည်းရှိတယ်။

အဲဒီ လူနာအချိန်စာရင်းအတွက်လိုအပ်တဲ့ အချက်အလက်တွေကို ဆေးရုံတွေမှာရှိတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုဆက်သွယ်ပြီးအကူအညီတောင်းရတယ်။ တစ်နေရာတည်းမှာ သွားယူလို့မရတော့ အပင်ပန်းခံပြီး လိုက်ရှာရတာပေါ့ ။အစုံအလင်ရဖို့ကတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး ။လောလောဆယ်မှာ ရသလောက်မြို့ကြီးတွေကဒေတာနဲ့ပဲစထားတယ် Mary

အဲဒီအချက်အလက်တွေက ပုံသေဆိုရင်လည်းအကောင်းသား။

တစ်နှစ်တစ်ခါပြင်နေတာဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် APPထုတ်ပြီးရင်တောင် နောက်ပိုင်း တော်တော်တော့လက်ဝင်မယ့်အလုပ်လို့မြင်တယ်။ ဒီဇင်ဘာဆိုရင်ပဲနောက်ထပ်အချိန်စာရင်းအသစ်တွေထွက်ပြီလေ။

အဲဒါအပြင်ကိုနောက်ထပ် medical dictionary တစ်ခုလုပ်နေတာလည်းရှိသေးတယ် Mary

စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးကိုနည်းနည်းစီ စကန်ဖတ်ပြီး ကိုယ် tabe ထဲ လိုက်ဖြည့်နေတာ အခုဆို ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက်ပြီးနေပြီ။

သိပ်မကြာခင်တော့ ပထမဆုံး English Myanamar ဆေးအဘိဓာန်ကို မိုဘိုင်းအတွက်ထုတ်နိုင်တော့မှာပါ။

အဲဒါကိုလည်းမြန်မြန်ထုတ်ချင်မိတယ်။

ကျောင်းကိစ္စကိုလည်းမပြောလို့မပြီးဖြစ်လို့ပြောရဦးမယ်။

တကယ်ဆို စက်တင်ဘာတည်းက Premaster ကစနေပြီ။ ဒါပေမယ့်ခုချိန်ထိ စာကောင်းကောင်းမဖတ်ရသေးဘူး Mary

ကိစ္စပေါင်းစုံနဲ့အမြဲပဲရှုပ်နေတယ်။ အလုပ်က၇နာရီလောက်ပြန်ရောက် အိမ်ရောက်တော့လည်း ကွန်ပျူတာကိုကိုင်ချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး။

ဒါကြောင့် မို့ဘာစာမှမလုပ်နိုင်ဘူးလေ။

ကျန်တဲ့ကိစ္စတွေအနေနဲ့ကတော့လောလောဆယ်မှာအဆင်ပြေပါတယ်။

ရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေတော့ ပျင်းတာတစ်ခုပဲရှိတာပါ။

ဒါပေမယ့်လည်းတစ်ယောက်တည်းနေနေကျဖြစ်တဲ့အတွက် အရမ်းကြီးလည်းမဆိုးပါဘူး။

ဒါပေမယ့်လုပ်စရာတွေကအရမ်းများလွန်းနေတယ်။အဲဒါတွေကိုအမီလိုက်လုပ်ရတာ မလွယ်ဘူး Mary.

ဒီကြားထဲမှာ Freelance လက်ခံချင်တဲ့အလုပ်မျိုးတွေလည်းရှိသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် အချိန်ကို ကောင်းကောင်း manage မလုပ်တတ်သေးဘူး။

တကယ်တမ်းညှစ်ထုတ်လိုက်ရင်ပေါ်လာမယ့်အချိန်တွေရှိပေမယ့် အခုထိတော့အချိန်ရှားပါးနေသလိုပဲ။

ကိုယ်တကယ်လုပ်ချင်တဲ့အရာတွေအတွက်ကော

ကိုယ်လုပ်သင်တဲ့အရာတွေအတွက်ကော

ဆက်လုပ်ဖို့အရာတွေအတွက်ကော ပြင်ဆင်နေရတာ စိတ်လှုပ်ရှားပျော်ဖို့ကောင်းသလိုတစ်ခါတစ်လေတော့

မောပန်းရတယ် Mary..

ခဏနေရင် အိမ်ပြန်တော့မှာပါ။

စက်တင်ဘာ၂၀ရက် ၂၀၁၇ ခုနှစ်

CIVIL WAR BETWEEN FONTS

By Arthur Chan

On August 12, 2017

In Blog, English, Mobile Technology, Myanmar Unicode

This post is about one of the civil wars in Myanmar. What ? Are you thinking about guns ,bombs and tanks ?

Haha, not that civil war, this one is digital civil war. It is called Zawgyi vs Unicode civil war. A lot of foreigners who came to Myanmar to do tech business will ever heard about Zawgyi and Unicode.

For instance, when you want to develop a product for Myanmar people, the first question developer will ask you is which font will you use ? unicode or zawgyi ?

Seriously? What’s wrong with that ? Is that kind of simplified vs traditional chinese ?

Nah! Not really…

The story started when local developers tried to digitalize local languages.Before that time, we used ASCII Myanmar fonts which are almost obsolete by now. Many groups tried to develop a standard unicode system and couple of encoding system called unicode arose at that time.

Zawgyi was one of them . It’s a pseudo unicode. It was an unfinished product. Zawgyi developers intended to use zawgyi system to solve the most recent problem at that time, reading and writing burmese words on internet.People really enjoyed to use zawgyi because it was superb and more practical than any other methods. Seeing the font correctly and typing easily is the most important issue for ordinary users .Zawgyi was indeed a lot useful for all of us. It involved in major role to communicate between Burmese on internet. I catched up a time when we didn’t use burmese font on internet. We only relied on buglish which are english words pronounced in burmese words. However, zawgyi lacked of some fundamental methods to apply in more advanced features such as sorting,searching and database. I cannot say about very techincal issue,so assume that their system was incomplete and faced many difficulties to upgrade to standard unicode. On the other hand, one system ,developed by a coalition team between developers,language experts and others was accepted by unicode consortium as a standard Burmese unicode method.

But, many people were already familiar with zawgyi encoding system.Smartphones and internet had reached to burmese people very quickly after 2010.People were start using internet from smartphone.If you bring your phone to nearby mobile service, almost every shops can make your phone to display zawgyi .However, popular OS such as android and iOS hadn’t adopted Burmese unicode yet .So far as I know, the first OS which can display burmese unicode correctly is Android 4.4 kitkat which was released in 2013. It was too late for Myanmar unicode to lure users.

Millions of Burmese people are using zawgyi in their device.

Only few people accepted unicode.They are resistance forces against zawgyi. However,most of the phone in the market can display burmese unicode correctly starting from the end of 2015. A lot of Burmese contents were proliferating on internet. But, as you know, data was messy without any systematic order and structure because most of them were not correctly encoded. Government was getting realized the importance of unicode when they tried to change to E-Government system. Every IT projects developed in Myanmar always faced that issue between zawgyi and unicode. They had to invest more time to solve that language problem .And developers as well.They want to end this war. They don’t want to think about this compatibility issues anymore.Until now, most of the content written in Burmese language was being uploaded on Facebook . So, Facebook is kind of most responsible team in order to migrate all of Myanmar users to unicode environment. Today ,we see the most significant change in facebook.

There is no longer a barrier between zawgyi user and unicode user.

Before that time, zawgyi user can only see posts written in zawgyi format, so unicode was just a unreadable mess for them . For unicode users, they had to click font conversion button in order to read zawgyi encoded texts.

That wall between unicode and zawgyi came to collapse today.

Zawgyi user can read unicode text without changing any setting .
And, unicode users can read zawgyi text without clicking any conversion button .

It seems like all the unicode encoded text convert automatically to zawgyi in zawgyi users’ app and all zawgyi encoded text convert to unicode automatically in unicode users’ app.

It’s not one sided change. It changed on both side.

So, zawgyi users are happy because they can read unicode .

Unicode users were also happy at first , but when they realized that their contents were being converted into zawgyi in zawgyi users’ app, they were so upset.

They afraid that this kind of neutralization between unicode and zawgyi by facebook will have negative impact on unicode migration.

If zawgyi users can read unicode without using unicode, Unicode users think that people will still be using zawgyi for life long.

So, everybody has different opinion on this change.

For me, I see from positive side.

Most people want to change to unicode but there is a fear in them .

That is they will feel lonely if they use unicode since most of their friends and family are using zawgyi. So, most of them responded same words “ they will move to unicode when everybody use unicode”.

In order to break the communication barrier between their friends and family, every single one need to use unicode. That is a tremendous migration.

So , what I think is , if someone use unicode and his friends or family can also communicate him without using unicode , there will not be any communication barrier between them.

It will be easy for unicode user to attract others to move to unicode environment.

The change what facebook did is the same scenario.

However, there is a little flaw in this, people are worried about ethnic languages which are included in burmese unicode. Facebook neutralization doesn’t support ethnic languages until now. I think ,we can think about that issue later because facebook can only support burmese language in their language setting .If we can attract many people to use unicode , that kind of ethnic language problem will be solved itself.

And there is one more step need to do to break the communication barrier. That is messenger.

Conversion feature doesn’t work in messenger. So, the problem between zawgyi and unicode will still be the same.

The next day after we received update for android facebook app, ios version also received similar update.

That update is quite different from android users’. It’s one sided conversion.

All the zawgyi contents convert to unicode automatically.Iphone users are complaining about it on social media, they can no longer see zawgyi font correctly on facebook. A solution has already come out.

Just remove zawgyi from ur phone and keep clean unicode font and keyboard.

Then, your problem will be solved.

Most ios users are not satisfied with the solution.They hope that facebook will restore previous feature in next update.

So, some of them are afraid to update their app.

I don’t know what facebook is planning to do with burmese texts. I really wish they are on the right track.

None of local developers will not be able to solve this problem.The outermos effort we could can do is producing some tools for unicode.

It’s impossible to hack facebook system just to use unicode.

Some people don’t understand this barrier.They think that local developers are so lame and facebook is the only savior who could end this war.

It’s half true. Only facebook can change their setting, set their language policy. Even our government doesn’t have ayn authority over facebok. On the one hand, local developers are producing some small scale solutions in order to have smooth migration even though they don’t have any support.

I am so passionate to migrate to unicode. But, you know, you can’t run alone. You have to wait and help others to know the track so that everyone will reach same destination eventually.

I use both unicode and zawgyi. I prefer zawgyi in facebook because it is much more easier to communicate with my friends. But for work ,such as writing , database, sheet and for other things, I use only unicode. I can write both unicode and zawgyi effortlessly.

We have to do many things to improve tech ecosystem in Myanmar, this unicode and zawgyi troublesome is a block on the way . Unless we remove this one, we will never reach anywhere.

People who have power to initiate this migration will need to realize this truth.

I am nobody comparing with them. I am neither developer who can create awesome conversion tools or solutions or authorities who have power to order everyone to use unicode.

Haha, just nobody ..

The only thing I can do is to push them. To call for help.

From global organizations , global tech firms, and others who can see my post.

I hope one day we will no longer have headache for this font problem.

We want to step ahead into data age, and wanna taste the essence of AI.

WRITER. NYEIN CHAN KO KO

11.8.2017

YANGON

My letter.

By Arthur Chan

On August 2, 2017

In Blog, My Story

Dear Mary

မမြင်ရတဲ့အရာတစ်ခုခုကိုကြောက်လန့်နေတာမျိုးဖြစ်ဖူးလား။
ကိုယ်ဘာမှလုပ်လို့မရပဲ…နေ့စဉ်ရင်တထိတ်ထိတ် နေရတာကိုကော ကြုံဖူးလား။
အရင်က မသိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ကိုယ်အဲဒီလိုခံစားချက်မျိုးကိုယ်ချင်းစာတတ်ပြီမေရီ။
အမှန်ပြောရရင်.. လွန်ခဲ့သောနှစ်တွေက.. ဆေးရုံတွေမှာ ကူးစက်မှုနှုန်းမြင့်တဲ့ ဆေးမတိုးတီဘီတို့၊ HIVတို့၊ ဘီပိုးစီပိုးတို့တွေနဲ့လက်ပွန်းတတီးနေခဲ့တုန်းကတောင် ဒီလိုမဖြစ်မိဘူး ။
မျက်ကန်းတစ္ဆေမကြောက်ဆိုတဲ့စကားရှိတယ်မဟုတ်လား။မေရီ။
ကိုယ်နည်းနည်းမြင်ရလာပြီလို့ထင်မိတယ်။

အရင်လို မစိုးရိမ်တတ်ပဲရယ်သွမ်းသွေးတတ်တာလည်းမဟုတ်၊
စိုးရိမ်လွန်တာလဲမဟုတ်ပဲ ..ကြားကာလတစ်ခုကိုရောက်နေမိတယ်။
ကိုယ်ဘာအကြောင်းကိုပြောချင်နေတာလဲ.. ဆိုတာ ရေးရေးနားလည်လာမယ်လို့ထင်ပါတယ်

လွန်ခဲ့တဲ့အပတ်က စပြီးတော့ H1N1 swine flu ဆိုတဲ့အကောင်ရန်ကုန်မှာခေါင်းထောင်လာတယ်။
စတွေ့တွေ့ချင်းတုန်းကတော့… ရန်ကုန်မှာ ရောက်နေပြီလားဆိုတဲ့သံသယပဲရှိခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ တော်တော့်ကိုလူသိများတဲ့ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်နေပြီ မေရီ၊

အဲဒီမှာသတင်းတွေကိုဖြန့်တဲ့သူတွေထဲမှာ နှစ်မျိုးတွေ့ရတယ်.
တစ်မျိုးကတော့.. တက်လာသမျှ H1N1 သတင်းကိုအကုန်ရှယ်ကြသူတွေပေါ့။
မှားတယ်မှန်တယ်မသိဘူး။ Alarm လုပ်တာပါ။ Alert လုပ်တာပါနဲ့ပဲ
သူတို့လုပ်ရပ်မှန်ကြောင်းသက်သေထူကြတယ်။
သူတို့တွေကိုကြည့်လိုက်ရင်လည်းဖြစ်တဲ့နေရာနဲ့အဝေးကြီးမှာနေကြသူတွေပဲ

နောက်တစ်မျိုးကတော့..ဘာသတင်းပဲတက်လာတက်လာ ..
အပိုတွေဆိုတဲ့ပုံစံမျိုး အမြင်ရှိကြသူတွေပဲ ။
သူတို့တွေကတော့ .. အကာအကွယ်ယူတာတွေကော၊ လူတွေကြောက်လန့်နေတာကောကြည့်ပြီး.. ကြောက်တတ်ရန်ကောဆိုတဲ့သူတွေပေါ့။

ကိုယ်ကတော့ ဘယ်ဖက်ကမှ မပြောအား။ ကိုယ့်မထိအောင် ကြည့်ရှောင်နေရသူပါ မယ်ရီ၊

နေ့စဉ်နေ့တိုင်း.. လမ်းမပေါ်ထွက် လိုက်ရင် ပြည့်ကျပ်နေတဲ့ကားတွေပေါ်မှာ နှာခေါင်းစွပ်တွေတပ်ထားတဲ့လူတစ်ချို့ကိုတွေ့ရလိမ့်မယ်။
သူတို့ အတွက် အကာအကွယ်ရလားမရလားလဲ သေချာသိကြမယ်မထင်ဘူး။ သို့ပေမယ့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာတော့ လုံခြုံမှုခံစားကောင်းခံစားမိမယ်ထင်တယ်မယ်ရီ။

နေ့စဉ်နေ့တိုင်းကြားနေရတဲ့သတင်းတွေက လည်းခြောက်ခြားစရာ။
ဟိုနေ့က ဘယ်နှစ်ယောက်တွေ့တယ်၊ ဘယ်နှစ်ယောက်သေပြီပြောလိုက်၊
ဒီနေ့ဘယ်နှစ်ယောက်တွေ့၊၊ ဘယ်နှစ်ယောက်သေပြီပြောလိုက်နဲ့ပေါ့။

စိုစွတ်စွတ်မိုးရေနဲ့ .. ထိုင်းမှိုင်းနေတဲ့တိမ်တွေထဲမှာ
ဟိုဘက်လူ ဟန့်လိုက်တဲ့ ချောင်းက .. H1N1 virus တွေပါသလားမပါသလားဘယ်သူကပြောနိုင်မလဲ မယ်ရီ။
ကိုယ်တပ်ထားတဲ့ Mask ကကော အဲဒီအမှုန်တွေကိုကာသလားမကာသလား ဘယ်လိုလုပ်သိမာလဲ၊

ကျန်းမာရေးဌာနကပြောတယ်။
လူကြားထဲဖြစ်နိုင်ရင်မသွားပါနဲ့တဲ့။
မသွားပဲနေလိုက်ချင်တာပေါ့ မယ်ရီ၊

(နေ့စဉ်လမ်းပေါ် တသုတ်သုတ်သွားနေကြတဲ့လူတွေအစားပြောလိုက်ပါတယ်။)
သူတို့လမ်းပေါ်မထွက်လို့၊လူကြားထဲမသွားလို့မှ မဖြစ်နိုင်တာ

ဆရာဝန်တွေ၊သူနာပြုတွေ H1N1ကြောက်လို့မရသလိုပေါ့။

ကိုယ်ခံအားကောင်းအောင်နေပါတဲ့မယ်ရီ၊
ခက်တာပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ခံအားကကောင်းနေမကောင်းနေ သိနိုင်လားမယ်ရီ၊
တက်ကြွရွှင်လန်း ကျန်းမာနေသူတစ်ဦးကိုတော့ကိုယ်ခံအားကောင်းနေတယ် လို့ဆိုနိုင်မှာပဲ၊
သူဘယ်နှစ်ရက်အိပ်ရက်ပျက်ထားလဲကောဘယ်သူသိမလဲ။
သူဘယ်လိုမျိုးစားသောက်နေရလဲကောဘယ်သူသိမလဲ၊

ကာကွယ်ဆေးထိုးရင်ကော အကာအကွယ်ဖြစ်ပြီတဲ့လားမယ်ရီ၊
ကိုယ္ကေတာ့မထင္မိ၊
ထိုးချင်ထိုးဦးတော့… လက်ရှိဖြစ်နေတဲ့ပိုးကို ကာကွယ်နိုင်သလားဘယ်သူမှသေချာမသိပါမယ်ရီ

အခုဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေက ..ဘာကိုမှဝေဝေဝါးဝါးမမြင်ရဘူး။
မှောင်ပိန်းနေတဲ့မြူတွေကြားထဲကနေ ထွက်ထွက်လာတဲ့..
မြှားတွေက ကိုယ်တွေထဲက မှန်ချင်တဲ့သူလာမှန်နေသလိုပဲမယ်ရီ၊

ဟိုဘက်မှာရှိတဲ့ရန်သူကဘယ်လိုဆိုတာကိုသေချာမသိရသေးဘူး။
တနည်းအားဖြင့် သူ့ရဲ့အမျိုးအစား၊ ဘယ်လိုအဖျက်စွမ်းအားရှိတယ်။
ဘယ်လိုအားနည်းချက်ရှိတယ်၊ဘယ်လိုတိုက်ရမလဲ၊
ဘာမှမသိသေးဘူး မယ်ရီ၊

ပြောချင်တာကတော့ အခုလာတဲ့H1N1 ကအရင်ဖြစ်နေတဲ့ဟာလား။
ဗီဇထပ်ပြောင်းပြီးပေါ်လာတဲ့ အဖျက်စွမ်းအားကြီးတာလား မပြောနိုင်သေဘူး။
ဒီလိုမသေချာမရောရာဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ .. ဟိုဖက်ကလာနေတဲ့ရန်သူက
ခေါမတပ်ကြီးလား၊ ရန်သူလေးတစ်ယောက်နှစ်ယောက်က လက်တည့်လာစမ်းနေတာလားဘယ်သူမှမသိသေးဘူး မယ်ရီ၊

ကိုယ်တွေဘက်ကပြင်ဆင်တာအားနည်းလွန်းနေတယ်။
ကိုယ့်တာကိုယ်လုံအောင်ကာဆိုတာမျိုးပဲဖြစ်နေတယ်။
အခုဖြစ်နေတာမျိုးက မင်းတို့ဘာသာမြှားမမှန်အောင် ကြည့်နေကြဦးဆိုတာမျိုးပေါ့လေ။

ကိုယ်လည်းလေးသံတော့နားထောင်နေပါတယ်။ မယ်ရီ၊
ကိုယ်နည်းနည်းငွေ့၊ချောင်းလေးဆိုးလာရင် အရင်လိုပေါ့ပေါ့မနေရဲဘူး မယ်ရီ၊
ရှုလိုက်တဲ့လေတွေကအလိုလိုလေးလံနေတယ်။
အချိန်တွေမြန်မြန်ကုန်ပြီး.. ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ မြန်မြန်သိရရင်ကောင်းမယ်။
H1N1ရဲ့ အသေးစိတ်အချက်အလက်တွေကိုမသိရသေးသရွေ့တော့..
ဘာလုပ်လုပ်စိတ်မဖြောင့်နိုင်ဘူး

ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပဲပြောပါရစေ..
မြန်မြန်နေသာဖို့ဆုတောင်း ပါ မယ်ရီ
…

Yours lovingly..

Heartbeats in Yangon.

By Arthur Chan

On July 11, 2017

In Blog, My Story

Does it look like a picture from 19th century ?

ဒီနေ့က ရန်ကုန်မှာရောက်နေတာ ၁၁ ရက်မြောက်နေ့ပေါ့။

နည်းနည်းတော့အသားကျစပြုလာပါပြီ။

ကျွန်တော် ဘပ်စ် ကားလည်းစီးတတ်ပါပြီ ၊ တိုက်အထပ်မြင့်ကိုတက်ရလို့လည်း မောတယ်မထင်တော့ပါဘူး။

တစ်နေ့တာကို ကုန်ကျစာရိတ် အနည်းဆုံးနဲ့ဘယ်လိုနေရမလဲဆိုတာကို သင်ယူနေတယ်။ နယ်မှာလည်းနေခဲ့ဖူးတယ်။ ရွာကဘဝတွေလည်းမြင်ခဲ့ဖူးတယ်။ နို်င်ငံတော်အဆင့်အသိုင်းအဝိုင်းတွေကြားလည်းကျင်လည်ဖူးတယ်။

နိုင်ငံတကာအဖွဲ့တွေကြားလည်း လျှောက်သွားဖူး။ ပါဝင်လှုပ်ရှားဖူးတယ်။

အခုတော့ ကျွန်တော် ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ လူလတ်တန်းစားတွေဘယ်လိုနေကြတယ်ဆိုတာကိုလေ့လာဖို့အခွင့်အရေးရရပြန်ပြီ.။ ရန်ကုန်ဆင်ခြေဖုံးတွေအထိတော့ကျွန်တော်မရောက်ဖူးသေးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကြပ်ညှပ်နေတဲ့လူနေမှုစရိုက် နဲ့နေ့စဉ် သွားလာလှုပ်ရှားမှုတွေကို သူတို့ ဘယ်လိုဖြေရှင်းကြလဲ၊ ဘယ်လို လုပ်ကိုင်ကြလဲဆိုတာကိုတော့သိခွင့်ရဦးမယ်။

နေပြည်တော်လိုခြောက်သွေ့တဲ့နေရာကနေပြောင်းလာသူအတွက် ရန်ကုန်နေ့ရက်တွေက အုံ့မှိုင်းပြီး အမြဲစိုစွတ်နေတာပါပဲ။

ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်တဲ့ ၁၁ လွှာကနေလှမ်းကြည့်လိုက်ရင် တစ်ဖက်မှာ ဆူးလေဘုရား၊ မြို့တော်ခန်းမ၊ မဟာဗန္ဒုလပန်းခြံ၊ စျေးဆိုင်တန်းလေးတွေနဲ့ ဗဟိုတရားရုံးကြီးကိုမြင်ရတယ်။

အခြားတစ်ဖက်မှာတော့ရန်ကုန်မြစ်ကြီးပေါ့။ မိုးတွေမှိုင်းနေတဲ့အချိန်ကြည့်လိုက်ရင် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းက နိုင်ငံခြားကားတွေထဲက အချိန်ပြည့်အုံ့မှိုင်းနေတဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေကိုပြန်မြင်ယောင်မိတယ်။

ရန်ကုန်ကမ်းနားလမ်းနဲ့ဆိပ်ကမ်းကြီးကိုကြည့်ပြီး ..အင်ဒရူးမေဆင် ဇာတ်လမ်းထဲက ကျောက်မီးသွေးတွင်းတွေကို မြင်နေမိတယ်။

နေရာအသစ်၊အလုပ်အသစ်မှာ လူအသစ်တွေနဲ့တွေ့ရတာ ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါပဲ။ ဆူးလေ Techလို့တစ်ချိန်က နာမည်တွင်ခဲ့သေးတဲ့ ဖန်တီးရာဆိုတဲ့နေရာက နည်းပညာကိုစိတ်ဝင်စားသူ မည်သို့သော လူငယ်မဆို လာရောက်လို့ရတဲ့ Community center တစ်ခုပါ။

သူ့ဆီမှာမတူညီတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရှိတယ်။ အားလုံးရဲ့အဓိက ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ မြန်မာနို်င်ငံမှာခို်င်မာတဲ့ နည်းပညာ ရပ်ဝန်းတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာဖို့ပဲ။

ကျွန်တော် Medical background ကလူဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ရဲ့စေစားမှုကြောင့် ဟိုးအရင်တည်းက ဖန်တီးရာဆိုတဲ့နေရာကို အရမ်းရောက်ချင်နေခဲ့တယ်။ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုကြာပြီးတဲ့နောက် ကျွန်တော် က ဖန်တီးရာကိုရောက်လာတဲ့ ၄ ယောက်မြောက် medical doctor ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒီနည်းပညာတွေအကြောင်းကို ဘယ်နေရာမှာ မှ သေချာမသင်ယူခဲ့ဖူးပေမယ့် ကိုယ်စိတ်ပါဝင်စားသလို လုပ်ခဲ့တာတွေက အရမ်းတန်ဖိုးရှိလာတယ်ဆိုတာတော့ နောက်မှသေချာသိလာခဲ့တယ်၊

ကျွန်တော့်အတွက် အလုပ်လုပ်ရတဲ့ ပုံစံနဲ့ workspace ကအရမ်းအရေးကြီးတယ်။

တစ်ချိန်လုံးindependent နေခဲ့သူ Freelance လုပ်ခဲ့သူဆိုတော့ .. ကိုယ့်ကိုသူများကခိုင်းတာထက် ကိုယ့်ဟာကိုလုပ်ရတာကိုပိုသဘောကျတယ်။ အဲဒီအချက်ကိုသဘောပေါက်တဲ့သူတွေကတော့ ကျွန်တော့်ကိုဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲသိတတ်ကြတယ်။

ကျွန်တော် အဲဒီနေရာမှာ စိတ်ကူးပေါက်သလို အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ စျာန်ဝင်စားသွားရင် မထတမ်းလည်းအလုပ်လုပ်တယ်။ ငြီးငွေ့လာရင် .Table tennis ထွက်ရိုက်ပါတယ် ။ ကော်ဖီသောက် အခြားအဖော်တွေနဲ့စကားသွားပြောပါတယ်။ ကိုယ့်အလုပ်ကိုနားကြပ်တပ်ပြီးလုပ်ရတာ အကြိုက်ဆုံးပဲ။ ဘယ်သူမှလည်း လာမနှောင့်ယှက်တော့ ကျွန်တော့်အတွက်အဆင်ပြေပါတယ်။ လိုအပ်တာရှိရင် messenger app တစ်ခုခုကနေလာပြောတယ်။

ဒီနေရာက နည်းပညာအသစ်တွေကိုဖော်ထုတ်ပြီးခေတ်ရှေ့ပြေးနေတဲ့နေရာပါ။

ကျွန်တော့်တာဝန်က အဲဒီနည်းပညာတွေကိုဖော်ထုတ်ပြီး လိုက်လျောညီထွေပြီးအသုံးကျတဲ့နည်းပညာတွေကို အရပ်ဘက် အဖွဲ့အစည်းတွေလက်ထဲကိုကူးပြောင်းထည့်ပေးဖို့ပါ။

အခုမစလုပ်တာဆိုတဲ့အတွက် ပြစရာအများကြီးမရှိသေးပေမယ့် ကျွန်တော် စတင်နေတာတွေတော့ရှိပါပြီ။

ကိုယ်လုပ်ချင်တာကိုလုပ်ရတဲ့အတွက်ပျော်ပါတယ်။

တစ်နေ့ကိုအလုပ်ချိန် ၉နာရီရှိပေမယ့် ရုံးတက်ချိန်လိုပဲ ရုံးဆင်းချိန်မှာလည်း ကျွန်တော် တက်ကြွနေပါတယ်။ကျွန်တော့်အတွက် အလုပ်က ကစားကွင်းတစ်ခုလိုပါပဲ။ Innovation lab ,Creative place လို့ဆိုတာနဲ့လိုက်အောင် .. Staff တွေအတွက် Pressure မပေးတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မျိုး၊ မိမိကိုယ်ကို Part of a team လို့ခံစားရစေအောင် လုပ်ပေးတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မျိုးကို ကျွန်တော်နှစ်သက်ပါတယ်။ဒီလို ပတ်ဝန်းကျင်မျိုး တွေနောက်ထပ်အများကြီးထပ်ရှိလာစေချင်ပါတယ်။

Liberty in Yangon

Photo by Me (Nyein Chan Ko Ko)

Place (Phandeeyar, 11th floor ,MAC tower ,Merchant Road, Yangon)

သင်္ကြန်

သင်္ကြန်မရှိတဲ့ ဒေသမှာ နေလာတာ ၃ နှစ် ကြာလာပြီးတဲ့နောက် ဒီကာလတွေရောက်ရင် အိမ်လွမ်းဆွတ်စိတ်က အရင်ထက်အများကြီးပိုပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ပါဝင် ဆင်နွှဲလို့မရပေမယ့် ဟိုးအရင်က memory တွေ ပြန် ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်တာလည်း ကိုယ်တိုင် သင်္ကြန်ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားရမယ်ထင်တယ်။ အစောဆုံး သင်္ကြန်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ မှတ်ဉာဏ်တွေက ၂၀၀၀ ခုနှစ်ဝန်းကျင်မတိုင်ခင်မှာရှိမယ်ထင်တယ်။ ၁၉၉၅ ကနေ ၂၀၀၀ ကြား အဖြစ်အပျက်တော်တော်များများကို မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲဒီအချိန်က ပျဉ်းမနားမှာ မိသားစုတွေအားလုံးစုနေကြတဲ့ တစ်ဧက နီးပါးကျယ်တဲ့ ခြံကြီးရှိတယ်။ အဲဒီမှာ အမေရဲ့ မောင်နှမတွေဖြစ်တဲ့ ဦးလေး အငယ်ရယ် အကြီးရယ်၊ အဖွားရယ်နေကြတယ်။ အဓိက အဆောက်အဦးက နှစ်ခုရှိတယ်။ သက်တမ်းက ၁၀၀ နီးပါးရှိလောက်မယ့် ရှေးတိုက်ကြီးထင်တာပါပဲ။ အုတ်တွေက အတော်ထူတယ်။ အဖွားနဲ့ဦးလေးအငယ်က အပေါ်ထပ် […]

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်က..

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်ရင် ကိုယ်ရခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ၊ အမှတ်တရတွေက မနည်းဘူး။ အပြောင်းအလဲတွေကလည်း ခဏခဏပါပဲ။ အိုင်တီလောက ထဲကို ခြေလှမ်းစလှမ်းခဲ့တာ ၂၀၁၂ လောက်တည်းကလို့ ပြောလို့ရမယ်ထင်တယ်။ အဲဒီတုန်းက မိုဘိုင်းGroup တွေမှာ စပြီး ကူတာတွေလုပ်နေပြီ။ Root ဖောက်၊ မြန်မာစာထည့်ဘာညာပေါ့လေ။ Samsung Galaxy S2 လေးတစ်ခုရှိတာ မျောက်အုန်းသီးရသလိုပဲ။ ၂၀၁၃ လောက်မှာ ဘွဲ့ရပြီးတော့ အိမ်ပြန်နေတယ်။ ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်းတွေ ဆေးရုံမှာ၊ ဆေးကုမ္ပဏီမှာ၊ နာမည်ကြီး NGO တွေမှာ လုပ်နေကြတာမြင်တော့ အားကျပေမယ့် ကိုယ်မလုပ်ချင်တဲ့အရာမှန်း သိနေလို့ ဘာမှမလုပ်ဖြစ်ဘူး။ ၆နှစ်လောက် ဝေးကွာနေတဲ့ မိသားစု နဲ့ အေးအေးဆေးဆေးနေတယ်။ MPT ရဲ့လိပ်လိုနှေးတဲ့ internet ကိုလျှောက်၊ ကိုယ့်အတွက် အပိုင်စားရထားတဲ့ […]

Camp in US

US က တိုးတက်တဲ့အပိုင်းတွေ ကတော့ ထူးထွေ ပြောနေစရာမလိုပါဘူး။ ပြည်တွင်းစစ်ပြီးကတည်းက တစ်ခြားနိုင်ငံတွေကိုသာ သွားစစ်တိုက်နေတာ။ သူ့နိုင်ငံထဲမှာ စစ်မဖြစ်တာကြာခဲ့ပြီ။ ဒါကြောင့် သူတို့လုပ်ချင်တဲ့ အရာအားလုံးကို အသေးစိတ်အထိ အေးအေးဆေးလုပ်ခွင့်ရကြတယ်။ ဆောက်လိုက်၊ အာဏာသိမ်းလို့ပျက်လိုက်၊ စစ်ဖြစ်လို့ ပျက်လိုက်ဆိုတာမရှိဘူး။ ဒါကြောင့် များသောအားဖြင့် သူတို့ရဲ့ အဆောက်အအုံတွေတော်တော်များများ ရဲ့ရာဇဝင်က အနည်းဆုံး ၁၈၀၀ ကျော် ကာလတွေကတည်းကစပြိး အခုထိဒီတိုင်းထားလေ့ရှိတယ်။ ဒီတစ်ခါရေးဖို့စိတ်ဖြစ်တာက ပြည်နယ်ဥယျာဉ် တွေ ,အမျိုးသားဥယျာဉ် တွေအကြောင်းပါ။ ဒီက ဥယျာဉ်ဆိုတာ ဘလောက်တစ်ခုစာအပြည့် ရှိပြီးရေကန်တွေ၊ သစ်ပင်တွေ၊အနားယူစရာ ပျော်ပွဲစားထိုင်ခုံတန်းတွေပါသလို ကြီးတဲ့အခါ မြို့တစ်ခုစာ ပြည်နယ်တစ်ခုစာအထိ ဥယျာဉ် လို့သတ်မှတ်ထားတာမျိုးလည်းရှိတတ်ပါတယ်။ မနှစ်ကတော့ Yellowstone ကို သွားခဲ့တယ်။ သူက စတုရန်းမိုင် ၃၀၀၀ ကျော် ကျယ်တယ်။ […]

Yellow Stone သို့တစ်ခေါက်

Camp ထိုးတာကို နှစ်ခါကြုံဖူးတယ်။ အရင်က ထင်ထားတာက camp ထိုးတယ်ဆိုတာ မြို့ပြနဲ့အဝေးကြီး၊ တောအုပ်ကြီးထဲမှာသွားထိုးကြတာလားပေါ့လေ။ တကယ့်တကယ်ကျတော့ အဲဒီလောက်လူတွေနဲ့ အဝေးကြီးမဟုတ်ပြန် ။Camp ground တွေကို အွန်လိုင်းကနေ ငှားထားလို့ရတယ်။ တောအုပ်ကြီးထဲမှာ camp ထိုးတဲ့သူတွေ နေလို့ရဖို့ ပြင်ဆင်ပေးထားတဲ့ သီးသန့်နေရာပေါ့။ ဒါကြောင့် ကြုံရာနေရာမှာထိုးနေရတာမျိုးတော့မဟုတ်ဘူး။ တကယ့် adventure ကြိုက်တဲ့သူတွေဆိုရင်တော့ ဘယ်သူမှမပြင်ဆင်ပေးထားတဲ့နေရာကို ကိုယ့်ဘာသာ သွားထိုးရင်လည်းရရင်ရမှာပေါ့။ risk တော့ပိုယူရလိမ့်မယ်။ အခုလို ပြင်ဆင်ပေးထားတဲ့နေရာတွေမှာဆိုရင်တော့ ကိုယ့်လိုပဲတခြားလူတွေလည်းမနီးမဝေးမှာရှီနေလိမ့်မယ်။ Yellostone campground ကိုရောက်တော့ ဘေးမှာ အာရှသားမိသားစုတစုလည်းရှီတယ်။ သူတို့ကြည့်ရတာ ဂျပန်တွေနဲ့ပိုတူတယ်။ အဓိကကတော့ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် နေတတ်လို့ အဲဒီလို ကောက်ချက်ချမိတာပဲ။ ရောက်ရောက်ချင်းမှာတော့ ကိုယ်နေမယ့် ရွက်ဖျင်တဲလေးတွေကို ကိုယ့်ဘာသာ ပြင်ဆင်ရတယ်။ ရွက်ဖျင်တဲ တခုစာအတွက်အိတ်လေးနဲ့ […]

Cashback တွေနဲ့ ငွေစုဖို့

US မှာ ပစ္စည်းဝယ်ရင် cashback တွေက အတော် အသုံးကျကြောင်း တဖြည်းဖြည်းနားလည်လာတယ်။ သာမာန်အားဖြင့်ဆို ပစ္စည်းတွေက စျေးအလွန်ကြီးတယ်။ဒါပေမယ့် credit card company တွေ ကပေးတဲ့ cashback, promo discount တွေ ကဈေးလျှော့ပေးတာတွေနဲ့၊ tax refund ရတာတွေနဲ့ ပေါင်းလိုက်ရင် သာမာန်ဈေးထက်သက်သာသွားတယ်။အဲဒါကလည်း အဲဒီလို ဈေးသက်သာအောင်လုပ်လို့ရကြောင်းသိဦးမှ။ကျနော်ဆိုမသိခဲ့လို့၂နှစ်နီးပါး သူတို့ပြောတဲ့ဈေးအတိုင်း ဘာ cashback ဘာ point မှမရပဲ သုံးခဲ့ရတာ ။ အစောတည်းကသာ ပြောပြမယ့်သူရှိပြီး အဲဒီလို မျိုးစနစ်နဲ့ သုံးခဲ့ရင်အခုနေ အကျိုးတော်တော်ရှိနေပြီ။ ထားပါတော့လေ။ အဲဒါကလည်း Social number ရမှပဲ တော်တော်များများ အလုပ်တွင်တာဆိုတော့မပြောတော့ပါဘူး။ ဒီ post မှာအဓိက ပြောချင်တာက Rakuten အကြောင်းပါ။Rakuten […]