၂၀၀၇ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၄ရက်နေ့….မနက်(၆)နာရီ
ပျဉ်းမနားမြို့……..
တစ်ဂျွီဂျွီမြည်နေသံနဲ့……စကားပြောသံ..သတင်းကြေညာသံတွေကြားနေရတယ်..
သေချာတယ်…အဖေ့ရေဒီယိုကနေမှာပဲ။
ဒီနေ့မန္တလေးသွားရမယ်။
ပျဉ်းမနားမြို့လေးကတော့..ဆောင်းတွင်းမြူတွေကြားမှာအိ်ပ်ရေးမဝတဝနဲ့။
လွတ်လပ်ရေးနေ့အခမ်းအနားကိ်ု TV မှာတိုက်ရိုက်လာနေတယ်။
ဒီနေ့က နေပြည်တော်မြို့တော်ခန်းမဖွင့်ပွဲလေ။
အမေကတော့..အလုပ်တွေရှူပ်နေတယ်။
နေပြည်တော်ဖွင့်ပွဲသွားတက်ရမှာမိုလို့။
ငါကတော့ဒီနေ့နေ့လည်ကို်မြန်မြန်ရောက်စေချင်နေမိတယ်.
ငါတက်ရမယ့်တက္ကသိုလ်ကြီးရှိတဲ့.မန္တလေးဆိုတဲ့ရွှေမြို့တော်ကြီးကို်မြန်မြန်ရောက်ချင်နေပြီ။
မနေ့က မှအမေဝယ်ပေးထားတဲ့..အစိမ်းရောင်လက်ဆွဲသေတ္တာကြီးကိုကြည့်ပြီးသဘောတွေကျနေတယ်။
လိုအပ်တာတွေအားလုံးလည်းထည့်ပြီးပြီ။
အကြာကြီးထိတွေ့ကိုင်တွယ်..အဖေါ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့.
စာအုပ်တွေ.ကစားစရာတွေ
…ငါရဲ့့ပန်းချီဆွဲတဲ့ပစ္စည်း.
ငါ့ရဲ့ CDကက်ဆက်လေး
အားလုံးကိုနောက်ဆုံးအကြိမ်…ပြန်ကြည့်နေမိတယ်။
မှန်ဘီရိုထဲကဆုတံဆိပ်တွေနဲ့………..မွေးနေ့လက်ဆောင်အရုပ်တွေ…
ဗီရိုတစ်လုံးအပြည့်ရှိတဲ့..ငါ ရဲ့စာအုပ်တွေဂျာနယ်တွေ
ဒါတွေအားလုံးက..ငါ့ကို….သခင်သွားတော့မှာလားဆိုပြီးနှုတ်ဆက်နေသလိုပဲ………………
(နေ့လည်.၁နာရီ.)
ပျဉ်းမနားဘူတာကိုရောက်နေပြီ။
ရထားကတော့မလာသေးဘူး.
အဖေနဲ့ကိုကြီးက လိုက်ပို့တယ်။
အမေကတော့မန္တလေးအထိလိုက်ခဲ့ဦးမှာ.
ဘူတာမှာသူငယ်ချင်းရဲ့အဖေနဲ့အမေတွေ့တယ်.။
ရန်ကုန်ကပြန်လာမယ့်သူငယ်ချင်းကိုလာကြိုတာလို့ပြောတယ်။
မကြာခင်ရန်ကုန်ဘက်ကရထားဝင်လာတယ်။
ငါလည်းရထားပေါ်တက်ခဲ့ပြီး…တဲ့နောက်…ရန်ကုန်ကလာတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကလာနှုတ်ဆက်တယ်.
သူတို့က..ပျဉ်းမနားပြန်လာပေမယ့်ငါက တော့မန္တလေးကိုရက်အရှည်ကြီူးသွားရတော့မယ်လေ။
ရထားဘီးကစလိမ့်နေပြီ။
ပြူတင်းပေါက်ကမှန်တွေနဲ့မိုလို့…ဘာတွေပြောနေလည်းကောင်းကောင်းမကြားရဘူး.
ဖေဖေကတော့ပြုံးပြီးလက်ပြနေတယ်.
ကိုကြီးက..တော့သူ့ပုံစံအတိုင်း…ပဲ…ရယ်လည်းမရယ်ဘူး.
အဲဒီအချိန်သူတို့ရင်ထဲဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာမသိဘူး.။
ဟိုးအရင်တုန်းကတော့.ကိုကြီး..မန္တလေးမှာကျောင်းသွားတက်တာကို..ဒီလိုမျိုးဘူတာမှာလိုက်ပို့ခဲ့ဖူးတယ်
အဲဒီတုန်း.က..ကိုကြီးနဲ့မေမေရထားထဲပါသွားရင်..အရမ်းဝမ်းနည်းပြီးလိုက်ချင်တာ.။
ဥသြရှည်ကြီးဆွဲသံ…………………..
တလိမ်လိမ့့်ဥသြဆွဲသံနဲ့အတူ…ငါချစ်တဲ့မြို့လေးကအဝေးမှာကျန်ခဲ့တယ်။
လမ်းမှာ..အန်ပြီးမူးနေတယ်.
မွေးနေ့လက်ဆောင်ရထားတဲ့ 256 MBပါတဲ့အနက်ရောင် sony mp4 လေးနဲ့ သီချင်းတွေက
နွေးထွေးတဲ့မိသားစုနဲ့ဝေးတဲ့.နေရာမှာ…အားပေးဖော်ဖြစ်မယ်ဆိုတာကောင်းကောင်းမသိတတ်သေးဘူး
အဲဒီတုန်းက နားထောင်နေခဲ့တဲဲဲ့သီချင်းက you were my everything နဲ့ where ‘d u go.
ဘယ်သူဆိုမှန်းမသိပေမယ့်အရမ်းကြိုက်တယ်။
ရထားပေါ်မှာကျောင်းသားတွေအများကြီးပဲ
Harry porter ထဲက ဟော့ဝက်ဒ်ကို ကျောင်းသားတက်ရသလိုမျိိုးပဲ.
ဒီအချိန်ကတက္ကသိိုုုလ်တွေဖွင့်ချိန်လေ.
ညနေ ၆နာရီခွဲ။
မန္တလေးဘူတာကိုဝင်လာခဲ့ပြီ။
အပြင်မှာအေးစိမ့်နေတယ်။
အိမ်မှာတုန်းက…….ညတိုင်းအိ်မ်မက်မက်ခဲ့တဲ့..နယ်မြေ..
တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတဲ့.ဆေးတက္ကသိုလ်ကြိးထဲမှာအိမ်မက်ထဲမှာတော့အခေါက်ခေါက်အခါခါလျှောက်သွားနေခဲ့ပါတယ်.
အိမ်မက်တွေ..အပြ်ငရောက်လာခဲ့ပြီ။
မြို့ကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်…… …
ဘူတာကြီးရှေ့က လမ်းအတိုင်းလာခဲ့တယ်.
တစ်နေရာရောက်တော့ဝင်းအကျယ်ကြီးနဲ့ရှုပ်ရှက်ခက်နေတဲ့လူတွေတွေ့တယ်။
မန္တလေးပြည်သူ့ဆေးရုံတဲ့..ဆိုင်းဘုတ်အကြီးကြီးတွေ့တယ်
နည်းနည်းဆက်လျှောက်လာတော့….ဆေးတက္ကသိုလ်မန္တလေးတဲ့………အဆောက်အဦးအကြီးကြီး.
သြော်.ငါနေရမယ့်တက္ကသိုလ်ကြီးပါလား………………………………………….
.ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ 68 လမ်းက ငှားထားတဲ့အိမ်ကိုရောက်ခဲ့ပြီ။
တစ်နေကုန်လညး်ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီ။
ကျောင်းက ၈ရက်နေ့စတက်ရမယ်တဲ့ ဒီနေ့က ၅ ရက်နေ့ဆိုတော့ပြင်ဆင်စရာတွေပြင်ဆင်လို့ရပါသေးတယ်။
အားပါးးပါး…ညကတော်တော် အေးတာပဲ..
လာမယ့်ရက်တွေရင်ခုန်ရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။……………….
သြော်…………………………
ဒီမြို့ကြီးက မန္တလေး တဲ့လား။
Arthur (18.5.2012)