တစ်လိမ့်လိမ့်ရွေ့သွားတဲ့.ခြေလှမ်းများ

၂၀၀၇ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၄ရက်နေ့….မနက်(၆)နာရီ

ပျဉ်းမနားမြို့……..

တစ်ဂျွီဂျွီမြည်နေသံနဲ့……စကားပြောသံ..သတင်းကြေညာသံတွေကြားနေရတယ်..

သေချာတယ်…အဖေ့ရေဒီယိုကနေမှာပဲ။

ဒီနေ့မန္တလေးသွားရမယ်။

ပျဉ်းမနားမြို့လေးကတော့..ဆောင်းတွင်းမြူတွေကြားမှာအိ်ပ်ရေးမဝတဝနဲ့။

လွတ်လပ်ရေးနေ့အခမ်းအနားကိ်ု TV မှာတိုက်ရိုက်လာနေတယ်။

ဒီနေ့က နေပြည်တော်မြို့တော်ခန်းမဖွင့်ပွဲလေ။

အမေကတော့..အလုပ်တွေရှူပ်နေတယ်။

နေပြည်တော်ဖွင့်ပွဲသွားတက်ရမှာမိုလို့။

ငါကတော့ဒီနေ့နေ့လည်ကို်မြန်မြန်ရောက်စေချင်နေမိတယ်.

ငါတက်ရမယ့်တက္ကသိုလ်ကြီးရှိတဲ့.မန္တလေးဆိုတဲ့ရွှေမြို့တော်ကြီးကို်မြန်မြန်ရောက်ချင်နေပြီ။

မနေ့က မှအမေဝယ်ပေးထားတဲ့..အစိမ်းရောင်လက်ဆွဲသေတ္တာကြီးကိုကြည့်ပြီးသဘောတွေကျနေတယ်။

လိုအပ်တာတွေအားလုံးလည်းထည့်ပြီးပြီ။

အကြာကြီးထိတွေ့ကိုင်တွယ်..အဖေါ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့.

စာအုပ်တွေ.ကစားစရာတွေ

…ငါရဲ့့ပန်းချီဆွဲတဲ့ပစ္စည်း.

ငါ့ရဲ့ CDကက်ဆက်လေး

အားလုံးကိုနောက်ဆုံးအကြိမ်…ပြန်ကြည့်နေမိတယ်။

မှန်ဘီရိုထဲကဆုတံဆိပ်တွေနဲ့………..မွေးနေ့လက်ဆောင်အရုပ်တွေ…

ဗီရိုတစ်လုံးအပြည့်ရှိတဲ့..ငါ ရဲ့စာအုပ်တွေဂျာနယ်တွေ

ဒါတွေအားလုံးက..ငါ့ကို….သခင်သွားတော့မှာလားဆိုပြီးနှုတ်ဆက်နေသလိုပဲ………………

(နေ့လည်.၁နာရီ.)

ပျဉ်းမနားဘူတာကိုရောက်နေပြီ။

ရထားကတော့မလာသေးဘူး.

အဖေနဲ့ကိုကြီးက လိုက်ပို့တယ်။

အမေကတော့မန္တလေးအထိလိုက်ခဲ့ဦးမှာ.

ဘူတာမှာသူငယ်ချင်းရဲ့အဖေနဲ့အမေတွေ့တယ်.။

ရန်ကုန်ကပြန်လာမယ့်သူငယ်ချင်းကိုလာကြိုတာလို့ပြောတယ်။

မကြာခင်ရန်ကုန်ဘက်ကရထားဝင်လာတယ်။

ငါလည်းရထားပေါ်တက်ခဲ့ပြီး…တဲ့နောက်…ရန်ကုန်ကလာတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကလာနှုတ်ဆက်တယ်.

သူတို့က..ပျဉ်းမနားပြန်လာပေမယ့်ငါက တော့မန္တလေးကိုရက်အရှည်ကြီူးသွားရတော့မယ်လေ။

ရထားဘီးကစလိမ့်နေပြီ။

ပြူတင်းပေါက်ကမှန်တွေနဲ့မိုလို့…ဘာတွေပြောနေလည်းကောင်းကောင်းမကြားရဘူး.

ဖေဖေကတော့ပြုံးပြီးလက်ပြနေတယ်.

ကိုကြီးက..တော့သူ့ပုံစံအတိုင်း…ပဲ…ရယ်လည်းမရယ်ဘူး.

အဲဒီအချိန်သူတို့ရင်ထဲဘယ်လိုနေမလဲဆိုတာမသိဘူး.။

ဟိုးအရင်တုန်းကတော့.ကိုကြီး..မန္တလေးမှာကျောင်းသွားတက်တာကို..ဒီလိုမျိုးဘူတာမှာလိုက်ပို့ခဲ့ဖူးတယ်

အဲဒီတုန်း.က..ကိုကြီးနဲ့မေမေရထားထဲပါသွားရင်..အရမ်းဝမ်းနည်းပြီးလိုက်ချင်တာ.။

ဥသြရှည်ကြီးဆွဲသံ…………………..

တလိမ်လိမ့့်ဥသြဆွဲသံနဲ့အတူ…ငါချစ်တဲ့မြို့လေးကအဝေးမှာကျန်ခဲ့တယ်။

လမ်းမှာ..အန်ပြီးမူးနေတယ်.

မွေးနေ့လက်ဆောင်ရထားတဲ့ 256 MBပါတဲ့အနက်ရောင် sony mp4 လေးနဲ့ သီချင်းတွေက

နွေးထွေးတဲ့မိသားစုနဲ့ဝေးတဲ့.နေရာမှာ…အားပေးဖော်ဖြစ်မယ်ဆိုတာကောင်းကောင်းမသိတတ်သေးဘူး

အဲဒီတုန်းက နားထောင်နေခဲ့တဲဲဲ့သီချင်းက you were my everything နဲ့ where ‘d u go.

ဘယ်သူဆိုမှန်းမသိပေမယ့်အရမ်းကြိုက်တယ်။

ရထားပေါ်မှာကျောင်းသားတွေအများကြီးပဲ

Harry porter ထဲက ဟော့ဝက်ဒ်ကို ကျောင်းသားတက်ရသလိုမျိိုးပဲ.

ဒီအချိန်ကတက္ကသိိုုုလ်တွေဖွင့်ချိန်လေ.

ညနေ ၆နာရီခွဲ။

မန္တလေးဘူတာကိုဝင်လာခဲ့ပြီ။

အပြင်မှာအေးစိမ့်နေတယ်။

အိမ်မှာတုန်းက…….ညတိုင်းအိ်မ်မက်မက်ခဲ့တဲ့..နယ်မြေ..

တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတဲ့.ဆေးတက္ကသိုလ်ကြိးထဲမှာအိမ်မက်ထဲမှာတော့အခေါက်ခေါက်အခါခါလျှောက်သွားနေခဲ့ပါတယ်.

အိမ်မက်တွေ..အပြ်ငရောက်လာခဲ့ပြီ။

မြို့ကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်…… …

ဘူတာကြီးရှေ့က လမ်းအတိုင်းလာခဲ့တယ်.

တစ်နေရာရောက်တော့ဝင်းအကျယ်ကြီးနဲ့ရှုပ်ရှက်ခက်နေတဲ့လူတွေတွေ့တယ်။

မန္တလေးပြည်သူ့ဆေးရုံတဲ့..ဆိုင်းဘုတ်အကြီးကြီးတွေ့တယ်

နည်းနည်းဆက်လျှောက်လာတော့….ဆေးတက္ကသိုလ်မန္တလေးတဲ့………အဆောက်အဦးအကြီးကြီး.

သြော်.ငါနေရမယ့်တက္ကသိုလ်ကြီးပါလား………………………………………….

.ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ 68 လမ်းက ငှားထားတဲ့အိမ်ကိုရောက်ခဲ့ပြီ။

တစ်နေကုန်လညး်ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီ။

ကျောင်းက ၈ရက်နေ့စတက်ရမယ်တဲ့ ဒီနေ့က ၅ ရက်နေ့ဆိုတော့ပြင်ဆင်စရာတွေပြင်ဆင်လို့ရပါသေးတယ်။

အားပါးးပါး…ညကတော်တော် အေးတာပဲ..

လာမယ့်ရက်တွေရင်ခုန်ရင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။……………….

သြော်…………………………

ဒီမြို့ကြီးက မန္တလေး တဲ့လား။

Arthur (18.5.2012)