ဒီနေ့ကတိတိကျကျပြောရရင်တော့ စပိန်ကိုရောက်တဲ့၇ရက်မြောက်နေ့ပေါ့၊ အခုတော့ ဘာစီလိုနားကနေ ဗလန်စီယာကို ပြန်တဲ့ ရထားပေါ်မှာ.၃နာရီလောက်ပဲမောင်းတယ်ထင်တယ်။ဥရောပမှာ ၇ရက်မြောက်ကြာပြီးတဲ့နောက်မှာ .. တွေးမိတဲ့အတွေးတွေလည်းအများကြီးပေါ့။ဒီမှာ အကြာကြီးလိုပဲခံစားမိတယ်။ ဥရောပမြေကို စနင်းမိတာကတော့ ဖရန့်ဖု လေဆိပ်ကနေစတာပေါ့ ၊ ဂျာမန်တွေဟာ ထင်သလောက်မဖော်ရွေပါလားလို့ သိခဲ့တယ်။သူတို့က နည်းနည်းပါးပါးမေးရင်တောင် လေသံပြတ်နဲ့ဖြေလေ့ရှိတယ်။
၁၃ရက်နေ့မနက်စောစော ဖရန့်ဖုကို အရင်စရောက်တယ်။ မနက်ခင်း မိုးတောင်မလင်းသေးဘူး။ ဘန်ကောက်ကနေ ၁၂ နာရီလောက် လေယာဉ်စီးခဲ့ရတယ်။ဥရောပရဲ့ အေးစိမ့်စိမ့် ရာသီဥတု ကို ဂျာမနီ အရောက်မှာ စတင်ထိတွေ့မိခဲ့တယ်။ မြင်မြင်သမျှ မျက်နှာဖြူများကြည့်သာပဲ။ အာရှမျက်နှာတွေ့ရတာနည်းတယ်။ တွေ့မိရင်တောင် အရှေ့အာရှဖြစ်တဲ့ .. ကိုရီးယားတို့ တရုတ်တို့ ၊ ရုပ်မျိုးတွေများတယ်။ ကိုယ်တွေလိုမျိုးအရှေ့တောင်အာရှ ရုပ်သိပ်မပါဘူး။လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေးကို ဖြတ်တော့ ကိုယ့်ကိုယ် ပေါ်မှာ တစ်ခုခုတွေ့တယ် ဆိုပြီး နှစ်ခါစစ်တယ်။ အဲဒါက ဂျာမနီမှာပေါ့။ဂျာမနီကနေ စပိန်နိုင်ငံ ဗလန်စီယာကို သွားတဲ့လေယာဉ်က ပြည်တွင်းလေကြောင်းလိုင်းလို ခပ်သေးသေးပါပဲ. မကြာမီမှာပင်လယ်ကမ်းစပ်က ဗလန်စီယာမြို့ကို ရောက်ခဲ့တယ်။ ဗလန်စီယာ လေဆိပ်ကနေ ထွက်မယ်လုပ်တော့ .လုံခြုံရေးက အိတ်တွေကို နောက်တစ်ခါ အိစ်ရေးဖြတ်ခိုင်းတယ်။တစ်စီးလုံးမှာမှ ကိုယ်တွေ အာရှရုပ် ပေါက်တဲ့သူကို ပဲ စစ်တာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ တင်းမိတာပေါ့လေ.
ကိုယ်တွေ က မက်ထရို ရထားလိုင်း စီးမယ် ကြံပေမယ့် အဖော်တွေ့တဲ့တစ်ယောက်က တက်စီစီးသွားမယ်ဆိုတာနဲ့..တက်စီဖြစ်သွားတယ်။ ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ တက်စီ ခက ၃၀ ယူရိုကျတယ်။ တစ်ကယ်ဆို ၁၅ ယူရိုပဲကျတဲ့လမ်းပါ။ကျန်တဲ့ အလုပ်နဲ့ဆိုင်တဲ့အပိုင်းတွေကတော့ ထားပါတော့။
ဗလန်စီယာမြို့လေးအကြောင်းကို အရင်ပြောတော့မယ်။ စရောက်ရောက်ချင်းနေ့မှာပဲ ခဏနားပြီး. အပြင်ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့မိတယ်။ ရာသီဥတုကအေးမြနေတယ်။ ညနေခင်း နေဝင်ခါစအချိန်ပဲ. လမ်းပေါ်မှာ လူသွားလူလာသိပ်မများလှဘူး။ ချစ်စရာကော်ဖီဆိုင်လေးတွေိကိုတွေ့တယ်။ ဈေးသိပ်မကြီးတာကို ပတ်ရှာနေမိတယ်။ လမ်းတွေကိုမသွားတတ်သေးဘူး ။ ဖုန်းနဲ့ ဂျီပီအက်စ် ကြည့်သွားတာကိုပဲ လည်နေတယ်။ ဒါကြောင့် တည်းတဲ့နေရာနဲ့ မနီးမဝေးကိုပဲသွားကြည့်မိတယ်။ လမ်းပေါ်မှာ ကျိုးပဲ့နေတဲ့ပလက်ဖောင်းဆိုတာမရှိဘူး။ လမ်းထောင့်တစ်ဖြတ်စီမှာ လူကူးမျဉ်းကြားရှိတယ်။ တစ်လမ်းမောင်း လမ်းသေးသေးလေးတွေမှာတောင် လမ်းထိပ်မှာ လူကူးမျဉ်းကြားရှိတယ်။ လူကူးမျဉ်းကြားပေါ်က ကူးရင်.. ယာဉ်တိုင်းရပ်ပေးတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ မီးပွိုင့်မရှိဘူး။ ကိုယ် ကယာဉ်တွေ အဆက်မပြတ်သွားနေလို့ မကူးသေးပဲစောင့်နေတယ်။သူတို့က ကိုယ့်ကို ပြန်စောင့်တယ်။ နောက်ဆုံး ဖြတ်ကူးဖို့ လက်ပြတော့မှပဲ ကူးမိတော့တယ်။
နောက်တစ်ခုကတော့ တက်စီ တွေအကြောင်းပြောချင်တယ်။တက်စီတွေကို များသောအားဖြင့် လမ်းလည်ကောင်မှာ လက်တားပြီးငှားလို့မရဘူး။ လမ်းထောင့်တွေမှာ တက်စီစတန်းတွေ ရှိတယ်။သူတို့ဆီကိုသွားငှားရတယ်။ အလှည့်ကျနဲ့ ထွက်ကြတယ်။ ခါးပတ်ကို နောက်ကလိုက်တဲ့သူလည်း ပတ်ရတယ်။တက်စီစတန်းလိုပဲ စက်ဘီးစတန်းတွေလဲရှိတယ်။ စက်ဘီးတွေက ခေါက်လို့ရတဲ့ စက်ဘီးလေးတွေများတယ်။အချို့ဆိုသေးသေးလေးတွေ၊ သူတို့တွေကိုလဲ ကတ်နဲ့ငှားလို့ရတယ်။ ကျွန်တော်တော့ စက်ဘီးမစီးဖြစ်ခဲ့ဘူး။နောက်ပြီးတော်တော်များများ စကိတ်စီးကြတယ်။ လမ်းတွေကလည်း အပေါက်အပြဲကင်းတော့ စကိတ်စီးလို့ရတာပေါ့။ စက်ဘီးအပြင် စကူတာတွေလည်းစီးကြတယ်။ ဒီမှာတော့ ကားတွေက ညာမောင်းကြတာပါပဲ၊ တစ်ခုပဲအထူးအဆန်းဖြစ်နေတာက Traffic ကို သိပ်မတွေ့ရတာပဲ။များသော အားဖြင့်လမ်းတွေက ချောင်နေကြတယ်။ ဘက်စ်ကားတွေ အများကြီးလည်းမတွေ့ရဘူး. တက်စီလည်းတူတူပဲ။ကြည့်ရတာတော့ ကိုယ်ပိုင်ကားလည်းနည်းသလို. လမ်းလျှောက်သူ၊ စက်ဘီ:စီးသူ၊ ရထားစီးသူတွေ အားလုံး အချိုးကျနေလို့ပဲလို့ထင်တယ်။သေချာတာကတော ရန်ကုန်မှာလို တစ်နေရာတည်း ပြွတ်သိပ်ကြပ်ညှပ်နေတာမမြင်ခဲ့ဘူး။ပြီးတော့ မျက်စိနောက်လောက်စရာ ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ်တွေလည်းမတွေ့ဘူး။လမ်းလယ်မှာကပ်ထားတဲ့ ကြော်ငြာဆိုတာကိုရှာမတွေ့တာ။ဆိုင်အားလုံးဟာ ဆိုင်းဘုတ်တွေကအစ တညီတည်းဖြစ်နေတယ်။
နောက်တစ်ခု ကတော့ .ဓာတ်တိုင်တွေမှာ မီးကြိုးတွေ တန်းလန်းဖြစ်နေတာကို မတွေ့ခဲ့ရတာပါ.။ဘယ်နားသွားသွား မီးကြိုးတွေပေါ်နေတယ်ဆိုတာကို မတွေ့ခဲ့ဘူး။
ဗလန်စီယာ ရဲ့ကမ်းခြေဘက်ကိုလည်းရောက်ခဲ့သေးတယ်။အစကတော့ ရန်ကုန်မြစ်နဲ့ယှဉ်ပြီး ဘာကြောင့် ရေတွေဒီလောက်ပြာနေတာလည်း စဉ်းစားနေတာ၊ ရန်ကုန်ကျတော့ မြစ်ဖြစ်ပြီး ဒီမှာ ကျတော့ ပင်လယ်နဲ့ တစ်ဆက်တည်း ဖြစ်နေတာကို၊ ရေနက်ဆိပ်ကမ်း လို့ပြောလို့ရမယ်ထင်တယ်။ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းပြီးရင်ကော ဒီလိုမြို့လေးဖြစ်လာနိုင်မလားလို့စိတ်ကူးယဉ်နေမိတယ်။
ဘာစီလိုနာသို့
၁၇ ရက်နေ့မှာတော့ ဗလန်စီယာကနေ ဘာစီလိုနားကို ရထားနဲ့ထွက်ခဲ့တယ်၊ ဘူတာ ကို မြေပုံပေါ်မှာ ကြည့်လိုက်တော့ သိပ်မဝေးပေမယ့် . လမ်းလျှောက်သွားရင် ၄၅ မိနစ်လောက်ကြာမှာရယ် .အိတ်ကြီးလည်းပါလို့. တက်စီပဲငှားလိုက်တယ်။ဘူတာထဲရောက်တော့.. ဘယ်ကိုသွားရမလဲဆိုတာမသိဘူး။ ဒီလိုပဲတွေ့တဲ့သူတိုင်းကို လက်မှတ်ပြပြီး .မေးရင်းကနေ နောက်ဆုံးရထားပေါ်ရောက်သွားတယ်။ရထားကတော့အမြန်ရထားပါပဲ ။ ထုံးစံအတိုင်း ရန်ကုန်မန္တလေး ရထားလိုတော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ အခုဒီစာကို အေးအေးဆေးဆေးရေးလို့ရတဲ့ အထိ ငြိမ်နေတယ်။ ရထားထဲမှာတော့အပြင်လို့မဟုတ်၊ နည်းနည်းနွေးနေတယ်။ အနွေးထည်တောင်ဝတ်စရာမလိုဘူး။မှန်နားကျတဲ့အတွက် စိတ်တိုင်းကျ .အပြင်ရှုခင်းကို ကြည့်လို့ရတယ်.
ဘာစီလိုနားကော ဗလန်စီယာကော နှစ်ခုလုံး ကမ်းစပ်မြို့တွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် ..ရထားလမ်းကလည်း ပင်လယ်ဘေးမှာ ရှိတယ်။ ရထားစီးရင်းကိုယ့်ရဲ့ညာဘက် မှာ ပင်လယ်ကြီးမြင်ရတာ တော့ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံပါပဲ။မြို့သေးသေးလေးတွေ ဖြတ်သွားတယ်။ များသော အားဖြင့် မြို့သေးသေးလေးဆိုပေမယ့် .. သပ်သပ်ရပ်ရပ်တွေကြည့်ပါပဲ။နောက်ဆုံးတော့ဘာစီလိုနာ ဆန့် ဘူတာရုံကိုရောက်သွားတယ်။ ဘူတာရုံက တော်တော်ကြီးတယ်။အထဲမှာ စားသောက်ဆိုင်တွေလည်းများတယ်။ ကော်ဖီစက်တွေ၊ အချိုရည်ရောင်းတဲ့စက်တွေလည်းရှိတယ်။ အကြွေစေ့ နဲ့ မဟုတ်တော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲမသိတာရယ်။ စျေးကလည်း အပြင်ထက်များနေတာရယ်ကြောင့် ခဏပဲ ရပ်ကြည့်ပြီး မဝယ်ပဲထွက်လာခဲ့တယ်။ရုတ်တရက် ဆိုတော့ ထွက်ပေါက် က ဘယ်နားမှန်းမသိဘူး။ ဘူတာရုံမှာ လာကြိုနေကြတဲ့သူတွေကိုလည်း အများကြီးပဲတွေ့ရတယ်။ဘူတာအပြင်ရောက်တော့. ရာသီဥုတုက ပြန်အေးလာတယ်။
ဖုန်းရဲ့ ဂျီပီအက်စ် ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ ကိုယ် Airbnb က ငှားထားတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး။ လမ်းလျှောက်သွားလို့ရတယ်။ လက်ဂေ့ဂျ်ကြီးနဲ့ တစ်ဖက်က ဖုန်းဂျီပီအက်စ်ကိုဖွင့်ပြီးသွားရာက နေ..ခဏ နေတော့ နေမယ့်နေရာကိုဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်သွားတယ်။များသော အားဖြင့် ဟိုတယ်ဈေးတွေက အနည်းဆုံး ၄၀ ယူရိုလောက်ရှိတယ်။၇သောင်းလောက်ပေါ့။ ကိုယ်တွေကတော့ အလကားနေရင်း တစ်ညအိပ်ဖို့ အဲဒီလောက် အကုန်မခံနိုင်ဘူးတွေးတယ်။ ဒါကြောင့် aribnb ကသက်သာတဲ့နေရာတွေရှာပြီးငှားထားလိုက်တယ်။
ကိုယ့်ရဲ့အိမ်ရှင်က ကက်ရှ် မနီးယားက တဲ့။အိန္ဒိယ ပါကင်စတန် နယ်စပ်နားပေါ့။ သဘောတော်တော်ကောင်းပါတယ်။ သူက ကိုယ့်အခန်းသော့ နဲ့အိမ်သော့ကိုပေးပြီးကြိုက်သလိုနေ .ကြိုက်တဲ့အချိန်ပြန်လာလို့ပြောတယ်။ ခဏနားပြီးတာနဲ့လွယ်အိတ်ကောက်လွယ်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။အင်တာနက်လိုင်း ကတော့ ၁မီဂါဘိုက်ပါ စက္ကန့်တက်တယ်။ဒါကြောင့် လိုအပ်မယ်ထင်တဲ့ အက်ပ် တွေကို ဒေါင်းလုတ်ဆွဲထားတယ်။ မြေပုံ ၊ဘပ်စ်ကားနဲ့ ၊ ရထား အက်ပ်တွေပေါ့။ကိုယ်သွားချင်တဲ့နေရာကလမ်းလျှောက်ရင်တော်တော်လျှောက်ရမှာဖြစ်တဲ့အတွက်. .မြေအောက်ရထားစီးမယ်လို့ကြံလိုက်တယ်။အနီးဆုံး မြေအောက်ရထားကိုတော့ မြေပုံပေါ်မှာပဲ ရှာတွေ့ပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း navigation ဖွင့်ပြီးသွားပေါ့။ ဂူဂယ်ရဲ့ navigation ကိသိပ်မကောင်းဘူး။ အခြား offline ပါရတဲ့ appတွေရှိတယ်။
မြေအောက်ရထားစီးဖို့လုပ်တော့ လက်မှတ်ကိုအလိုလျောက်ထုတ်ပေးတဲ့စက်တွေပဲရှိတယ်။ ဗီဇာကတ်နဲ့ဝယ်တာ ဝယ်လို့မရဘူး.ဘာမှားနေလဲမသိဘူး။ ဒါကြောင့် ၁၀ ယူရိုတစ်ရွက်ထည့်လိုက်တော့ လက်မှတ်တစ်စောင်ထုတ်ပေးတယ်။ သူ့ကို တီ၁၀ လက်မှတ်လို့ခေါ်တယ်။ ပုံမှန်ဆို ရထား၊ ဘပ်စ် တစ်ခါစီးရင် ၂ယူရိုလောက်ကျတယ်။တီ၁၀ လက်မှတ်က တော့ မြေအောက်ရထား၊ ဘပ်စ် တွေအားလုံးကို ၁၀ကြိမ်စီးလို့ရတယ်။လက်မှတ်ရပြန်တော့ လည်း ဘူတာထဲဝင်ဖို့ တံခါးပွင့်အောင် မဖွင့်တတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်လာတဲ့အထိစောင့်ပြီးတော့မှ .ဘယ်လိုလုပ်ရလဲ မေးရတယ်။ရထားထဲရောက်ပြန်တော့ ..ကိုယ်ရထားမှားစီးတာကိုမသိဘူး။ သွားရမယ့်နေရာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ပါသွားတယ်။ဘယ်လိုသိလဲဆိုတော့ ..အသံနဲ့ကြေငြာပေးတဲ့အပြင်.. လက်ရှိရောက်နေတဲ့နေရာကို လမ်းကြောင်းပေါ်မှာမီးလေးလင်းပြီးပြတယ်။မှားမှန်းသိတာနဲ့ နောက်ဘူတာရောက်တာနဲ့ ဆင်းပြီး နောက်တစ်စီးစီးဖို့စောင့်တယ်။တော်တော်များများက နားကြပ်တွေတပ်ထားကြတာနဲ့ ..ဘယ်သူ့မေးရမှန်းမသိဖြစ်တာနဲ့ .. ရထားပေါ်မှာ တယောထိုးတဲ့ လူကို မေးပြီး စီးလိုက်တယ်။သိပ်မကြာခင်မှာပဲ.. ကိုယ်သွားချင်တဲ့ဘူတာကိုရောက်သွားတယ်။
ထွက်ပေါက်ရှာတာတော့သိပ်မခက်ခဲပါဘူး။ လူအုပ်ကြီးနဲ့လိုက်သွားလိုက်တာ ။ အဆင်ပြေသွားတာပဲ။နောက်တော့ လမ်းလျှောက်ရတဲ့အလှည့်ပေါ့၊ လမ်းကတော်တော်ကိုလျှောက်ရတယ်။ ရာသီဥတုအေးလို့ .. မမောဘူး။ချွေးမထွက်ဘူး။ ပလက်ဖောင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေမဟုတ်တဲ့ အတွက်လည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရှောင်နေရတာမျိုးမရှိဘူး။
Makers of Barcelona ကိုသွားလည်ခဲ့တယ်။ သူ့ရဲ့ Founder က Cecilia Tham လို့ခေါ်တယ်။ဟားဗက် ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ပဲ။ သူကပြောတယ်။ သူမရဲ့ မိဘတွေက ဗမာပြည်မှာမွေးတဲ့တရုတ်တွေတဲ့။ ၁၉၇၀ လောက်မှာ ဟောင်ကောင်ကို ပြောင်းလာခဲ့တာ၊ အဲဒီနောက်မှ အခု စပိန်မှာအခြေချနေတာဆိုပဲ။Ted talkမှာကြည့်ရင် သူမ ပြောထားတဲ့ဗီဒီယိုတစ်ချို့ရှိတယ်။MOBမှာသိပ်ကြာကြာမနေဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ခဏပဲရောက် ၊ ပတ်ကြည့်၊ စကားနည်းနည်းပြောပြီ:ပြန်လာခဲ့တယ်။အဲဒီနောက်မှာတော့. ဘာစီလိုနားရယ် ကိုယ်ရယ်နှစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိတော့တာပေါ့.။T10 Ticket ဝယ်ထားလို့ .ဘပ်စ်ကားဖြစ်ဖြစ် မြေအောက်ရထားဖြစ်ဖြစ် စီးလို့ရပေမယ့် .. အလျင်စလိုသွားစရာမလိုတဲ့အတွက် .. လမ်းလျှောက်ပြီးပဲ အိမ်ပြန်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။
လမ်းကို ပုံမှန်လောက်ပဲ လျှောက်ပြီး မြို့ထဲ ကလမ်းတွေကိုပတ်ကြည့်တယ်။ အရင်ကလို လမ်းပျောက်မှာမကြောက်တော့ ဘူးGPS ကိုကောင်းကောင်းသုံးတတ်ပြီး ဖုန်းကလည်း အင်တာနက်အဆက်မပြတ်ရနေတာဆိုတော့ သိပ်မစိုးရိမ်မိဘူး။စပိန်ကမြို့ခံတွေကတော့ အလစ်သမားတွေပေါတယ်။ အိတ်ကို ဂရုစိုက်လို့ပြောတယ်။
မြို့ထဲကလမ်းတွေက.. ကားတွေနဲ့ပြွတ်သိပ်ကြပ်ညှပ်နေတာမဟုတ်ဘူး။တစ်လမ်းမောင်း လမ်းမကြီးနှစ်ခုက ဘယ်ညာမှာရှိတဲ့အပြင် အလယ်တစ်လျှောက်လုံးမှာက ပန်းဥယျာဉ်ကြီးကြည့်ပဲ။ လျှောက်သွားလိုက်.. တစ်ခါတစ်လေ ..အဲဒီ ဥယျဉ်ထဲက ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်နဲ့ပေါ့၊သူတို့လမ်းလျှောက်ကြလို့လားမသိဘူး.။ တော်တော်များများ .. ပုံပျက်ပန်းပျက်ဝနေတယ်ဆိုတာမရှိဘူး။ အားလုံး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်တွေကြည့်ပဲ၊ တစ်ခါတစ်လေသွားရင်းလာရင်းမကြာ မကြာ တွေ့မိတာကတော့.. တစ်ကိုယ်တည်း စက်တပ်ထားတဲ့ ဝှီးချဲလေးနဲ့သွားနေသူတွေ .. အချို့ကတော့.. ချိုင်းထောက်နဲ့သွားနေသူတွေ… မျက်စိမမြင်ပဲ.. တုတ်လေးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့သွားနေသူ .. ခွေးလေးကိုကြိုးနဲ့ဆွဲပြီး လမ်းလျှောက်နေတဲ့ အမြင်အာရုံချို့ယွင်းသူတွေ..ကိုယ်တွေတစ်သက်လုံး.. Disabled အတွက် ကို စဉ်းစားရကောင်းမှန်းမသိခဲ့ပေမယ့်.သူတို့ဆီမှာ ..Disable accessible ဖြစ်တဲ့နေရာတွေအများကြီးပဲ.. ကော်ဖီဆိုင်သေးသေးလေးမှာတောင်.. Disable အတွက်သီးသန့်.. toilet ရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ.. အိမ်မှာပဲနေလိမ့်မယ်လို့ ယူဆထားသူ.. အဖိုးကြီးအဖွားကြီးတွေ..၊ မသန်မစွမ်းတွေ အားလုံး.. လမ်းပေါ်မှာ မြင်ရတဲ့အတွက် ..အထူးအဆန်းကြီးတစ်ခုလိုဖြစ်နေတယ်။အချို့ဆို တုန်ချိတုန်ချိ နဲ့ ..လမ်းလျှောက်ရင် ကူတဲ့ လေးချောင်းထောက် ခုံလေးနဲ့ မျဉ်းကြားကနေကူးနေကြတယ်လည်းတွေ့တယ်။အချို့ကျတော့. ကလေးတွေကို တွန်းလှည်းထဲထည့်ပြီး.. လမ်းလျှောက်နေကြတယ်။
အချို့နေရာတွေ အဆောက်အဦးအသစ်ဆောက်နေတယ်။ တစ်ခုသဘောကျသွားတာကတော့ တစ်ခုခုပြုတ်ကျရင် ခေါင်းပေါ် မကျအောင် လို့ လူသွားလမ်းပလပ်ဖောင်းပေါ်မှာ ယာယီဆောက်ထားတဲ့ အမိုးလေးတွေတွေ့တာပဲ.။
နောက်ဘယ်နေရာသွားသွားတွေ့တာကတော့ .ကော်ဖီဆိုင်သေးသေးလေးတွေ.. များသောအားဖြင့် အထဲမှာ နေရာသိပ်မရှိဘူး။အပြင်ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ ခုံတွေ ခင်းထားကြတာများတယ်။ ပလပ်ဖောင်း ဆိုလို့လည်း သေးသေးလေးမဟုတ်တဲ့.အတွက် .လူသွားလမ်းပိတ်သွားတာမျိုးမရှိဘူး။ မနက်စာကို ကော်ဖီနဲ့ မုန့်နဲ့ တွဲလျက်ရောင်းလေ့ရှိတယ်။ ၃ ယူရိုလား ပဲ။ကော်ဖီဆိုင်အပြင် ဘား တွေလည်းများတယ်။ အချို့ကတော့ တွဲထားတာပဲ။ ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ် ဘီယာကတော့ အမြဲရတယ်။တစ်ခုခုမှာရင် ကော်ဖီ ဒါမှမဟုတ် ဘီယာနဲ့ တွဲသောက်ကြတယ်။ ဘီယာကို ရေလို သောက်တာပေါ့။ဘာကြောင့်လဲတော့မသိ.. ဒီရောက်မှာ ဘီယာသောက်လို့ကောင်းနေတယ်။ ကော်ဖီဆိုင်လေးတွေနဲ့ ဘားတွေပေါပုံက ရန်ကုန်မှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေပေါသလိုပဲလို့ တွေးမိတယ်။သူတို့ဖွင့်တဲ့အချိန်တွေကလည်း ဘယ်လိုလည်းတော့မသိဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ တစ်နေကုန်ပိတ်ထားတယ်။ ညကျမှဖွင့်တယ်။ အချို့ကျတော့ လည်း ညဆိုအစောကြီးပိတ်တယ်။
နောက်တစ်ခု ကြုံခဲ့ရတာကတော့.. ဘယ်သွားသွား ချပေးရင်.. ခက်ရင်းနဲ့ ဓားပဲချပေးတယ်။ ဓားကများသောအားဖြင့် မသုံးတာများတယ်။ ထမင်းတောင် ခက်ရင်းနဲ့ စားရတာမျိုးကြုံရတယ်။ ကောင်းတာကတော့ တစ်ခါတည်းအများကြီး မစားမိတော့ဘူးပေါ့။
Airbnb အတွေ့အကြုံ
Airbnb အကြောင်းလည်း အကျယ်ချဲ့ ပြောဖို့လိုသေးတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့လအထိ airbnb ဆိုတာ သတင်းတွေထဲမှာ မကြာ မကြာပါဘူး တာပဲ ကြုံဖူးတယ်။ဘာမှန်းသေချာမသိဘူး ။ နောက်တော့ airbnb website ကိုဝင်ကြည့်တော့ .. ဈေးတွေက အရမ်းသက်သာတာတွေ့ရတယ်။အထူးသဖြင့် hostel လိုနေရာမျိုးလည်းမနေချင်ဘူး။ ကိုယ့်ပစ္စည်းတွေ စိတ်မချ ဖြစ်နေရတာ ကို မကြိုက်ဘူး။ဟော်တယ် ၊ မော်တယ်တွေက လည်း ဈေးများလွန်းတယ်။ (ကိုယ့်အတွက်ပေါ့လေ) ။ ဒါကြောင့် အတွေ့အကြုံအသစ်အနေနဲ့ airbnbကို သုံးကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။တကယ်တော့ airbnb ကိုငှားတာ စပိန်ကို ရောက်တဲ့နေ့ကျမှ ပါ။ Airbnb ဆိုတာ လက်ရှိ ..Uber တို့ Grab တို့လိုမျိုးပဲ.. B2C business model.လူတိုင်းက အိမ်ရှင် (host ) လည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ ဧည့်သည် (guest )လည်းဖြစ်နိုင်တယ်။သူတို့ website ကိုသွားပြီး.. အိမ်တွေလိုက် ရှာ ပြီး တည်းခိုနိုင်သလို.. ကိုယ်တိုင်ငှားရမ်းချင်သူ အိမ်ရှင်အဖြစ် လည်းလျှောက်နိုင်တယ်။အိမ်ရှင်က ဘယ်လို service တွေပေးနိုင်လဲဆိုတာကို website ထဲမှာလိုက်ကြည့်နိုင်တယ်။ဥပမာ၊ kitchen ပေးသုံးသလား၊ wifi ရှိသလား ၊ ဓာတ်လှေခါး၊ Airconditioner ရှိမရှိ စတာတွေပေါ့ သူတို့ ဘယ်လို စည်းကမ်းတွေချထားလဲဆိုတာလည်းကြည့်နိုင်တယ်။ ဆေးလိပ်မသောက်ရတို့ ၊ပါတီမလုပ်ရတို့စတာတွေပေါ့။Rating နဲ့Review တွေကိုလိုက်ဖတ်ကြည့်ပြီး. စိတ်ချရတဲ့အိမ်မျိုးကို ကျွန်တော်တော့ငှားတယ်။တစ်ယောက်တည်း သီးသန့်ခန်းလိုချင်လား၊ သူများနဲ့ shared တဲ့အခန်းလား၊ ဒါမှမဟုတ် တစ်အိမ်လုံးငှားချင်လား စတာတွေပါကြည့်လို့ရတယ်။
15 euro ကနေ 20 euro ကြားမှာ နေလို့ ဖြစ်တာတွေ တော်တော်များများရှိပါတယ်။၃ရက်ဆိုတော့ ..60 Euro ( မြန်မာငွေ တစ်သိန်းနီးပါးကျတယ်)။ CB ကထုတ်ထားတဲ့visa card နဲ့ငှားလို့ရတယ်။ website မှာငှားလိုက်တာနဲ့.. ပိုက်ဆံကို airbnb က 24 hour ထိန်းထားတယ်။နောက်မှ အိမ်ရှင်ဆီကိုလွှဲပေးတယ်။
အိမ်ရှင်နဲ့တိုက်ရိုက် စကားပြောရတယ် ။message ပို့ပြီး . သူက ဘယ်အချိန်လာမလဲ.. နေရာတွေဘာတွေ အသေးစိတ်ပြောပြတယ်။ အခြားသိချင်တာရှိရင်လည်းမေးလို့ရတယ်။
Barcelona မှာကော valencia မှာကော airbnb ပဲသုံးခဲ့တယ်။
ဘာစီလိုနာက ဆန္ဒပြပွဲ
ကျွန်တော်သွားတဲ့အချိန်က ဘာစီလိုနားမှာ ကက်တလန် ကိစ္စပွဲဆူနေချိန်ပေါ့ ။ ကက်တလန်အများစုရှိတဲ့ ဘာစီလိုနားကို ..သီးသန့် လွတ်လပ်တဲ့ နေရာအဖြစ်ခွဲထွက်ဖို့ .. ဒေသလွှတ်တော်က နေ မဲခွဲဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲဒီမှာလူတွေကအောင်ပွဲခံကြတယ်။ဗဟိုအစိုးရကတော့ .. လက်မခံဘူး။ ဒေသလွှတ်တော်တစ်ခုလုံးကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်ကြားတယ်။ဒါကြောင့် စပိန်ကို ရောက်တော့ .. နေရာတော်တော်များများမှာ အလံတွေ ချိတ်ထားတာတွေ့တယ်။အလံတွေကများသော အားဖြင့်ဆင်တယ်။ အချို့နေရာတွေမှာတော့ .. မတူဘူး။အဓိပ္ပါယ်ကတော့ ..ကွဲမယ်ထင်တယ်။ များသောအားဖြင့် ခွဲထုတ်ရေးကိုထောက်ခံတဲ့သူတွေက အလံတွေများတယ်။စရောက်ရောက်ချင်းတစ်ရက်ကတော့ ဆန္ဒပြပွဲတစ်ခုနဲ့တိုးခဲ့သေးတယ်။ဆန္ဒပြတာလည်း အော်ဟစ်နေတာမဟုတ်ဘူး။လူတွေ လမ်းမပေါ်မှာ ဒီတိုင်းထွက်ပြီးစကားပြောနေကြတယ်။ ဘပ်စ်ကားတွေ ရပ်ထားတယ်။Taxi တွေလည်းရပ်ထားတယ်။ ဘေးနားမှာ ရဲကားတွေစောင့်နေတယ်။ အဲဒီနားတစ်ဝိုက်ကတော့ လမ်းပိတ်နေတာပေါ့။ဘာဆက်ဖြစ်မလဲစောင့်ကြည့်နေတယ် ။ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး။တော်တော်ကြာတော့… လမ်းပိတ်နေတဲ့အခြမ်းဘက်က.. ကားတစ်စီးကနေ ဟွန်းအရှည်ကြီးဆွဲတီးလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ လမ်းပေါ်ရပ်နေတဲ့လူအုပ်ကြီးက .ဘာတွေလည်းမသိကြွေးကြော်ပြီး လက်ခုပ်တွေတီးပြီး လူစုခွဲသွားတယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှင်ကိုမေးကြည့်တော့.. ဒီလိုဆန္ဒပြပွဲတွေက နေရာပေါင်းစုံမှာရွှေ့ပြီးလုပ်နေတာလို့ပြောတယ်။၁၂ရက်နေ့ကတင် လူပေါင်းသိန်းချီပါတဲ့ ဆန္ဒပြပွဲတစ်ခုဖြစ်သွားသေးတယ်တဲ့။ ဒါကလွဲလို့ ကျန်တဲ့နေရာတွေအေးအေးဆေးဆေးပါပဲ.။သွားလာ လှုပ်ရှားမပျက်ကြဘူး။
ပထမတစ်ရက်ကိုတော့ Hop on Hop off bus စီးတယ်။ သူကတော့ ယူရို ၂၆ လားပေးရတယ်။နှစ်ထပ်ကားတွေပေါ့။ အပေါ်က အမိုးဖွင့်ထားတယ်။ 24 hour အတွင် ကြိုက်တဲ့ Ho ho bus တက်စီးလို့ရတယ်။ဘာစီလိုနာတစ်ဝိုက်ကို ပတ်ပြတယ်။ ကိုယ့်လို ဘယ်နားသွားလည်ရမှန်းမသိတဲ့သူအတွက်အဆင်ပြေတယ်။ ဒါပေမယ့်သူက sightseeing နဲ့မတူဘူး။HO HO bustine ဆိုပြီးသက်သက်ရှိတယ်။အဲဒီ လိုင်းက လမ်းကြောင်း ၃ခုပြေးတယ်။Bus တွေလည်းအများကြီးပဲ၊ကိုယ် က တစ်စီးနဲ့လိုက်သွား.. ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတဲ့ နေရာရောက်ရင် ဆင်းနေခဲ့လိုက်…ကြိုက်သလောက်လျှောက်ပတ်ကြည့်ပြီး နောက်လာတဲ့ ကားတစ်စီးနဲ့ ပြန်လိုက်သွားလို့ရတယ်။ကားတွေက မိနစ်၂၀ တစ်ခါလားပဲထွက်တယ်။နောက်ပြီး audio guide လည်းပါတယ်။ ကားပေါ်ကိုတက်ရင် နားကြပ်တွေပေးတယ်။ ခုံတိုင်းဘေးမှာ.နားကြပ်ပေါက်ရှိတယ်။ဘာသာစကား ၁၀ မျိုးလားရှိတယ်။ ကြိုက်တဲ့ ဘာသာကို ခလုတ်နှိ်ပ်ပြီးနားထောင်လို့ရတယ်။
အချို့နေရာတွေက တကယ်ကိုလှတယ်..လမ်းက ဂန္ဓဝင်ဆန်တယ်ပဲပြောမလား။ အချို့လမ်းတွေထဲ ကားဖြတ်သွားတဲ့အခါ ရှေးဟောင်းအငွေ့အသက်ပါတယ် အဆောက်အဦးတွေ က ကိုယ့်အပေါ်က မိုးထားသလိုပဲ အမိုးဖွင့်ကားပေါ်က ကြည့်ရတာတော်တော် ပီတိဖြစ်စရာကောင်းတယ်။
တော်တော်များများ အဆောက်အဦးတွေက သက်တမ်းသိပ်မရှိသေးဘူး။ ၁၈၀၀ နောက်ပိုင်းမှဆောက်ထားတာတွေ။
ဗလန်စီယာကတော့ BC 138 လောက်တည်းကဆောက်ထားတာပြောတယ်။ သူ့ဆီမှာတော့ ဘုရားကျောင်းတွေများတယ်။ ဘာစီလိုနားလောက်တော့ ကြည့်စရာသိပ်မပေါဘူး။ Old town လို့ခေါ်တဲ့အရပ်က တော်တော်မျက်စိလည်ဖို့ကောင်းတယ်။ သူ့ဆီမှာပဲ ..တော်တော်များများ အဆောက်အဦးဟောင်းတွေ ..ဘုရားကျောင်းတွေစုနေတယ်။ ဗလန်စီယာနဲ့ ဘာစီလိုနာနဲ့ကို မိုင်၂၀၀ကျော်ဝေးတယ်။ ရန်ကုန် နေပြည်တော်အကွာအဝေးလောက်ရှိတယ် ကြာချိန်ကတော့ ၃နာရီလောက်ပဲ။ ဘူတာတွေက မြို့ထဲမှာရှိတော့. သွားရတာအဆင်ပြေတယ်။
လေဆိပ်တွေကတော့ နှစ်ခုလုံးမြို့ပြင်မှာရှိကြတာပဲ။ Valencia လေဆိပ်ကို သွားတော့.. မြေအောက်ရထားစီးသွားတာ.. ရထားက လေဆိပ်အောက်ခြေအထိ ရောက်တယ်။ တန်းပြီး လေဆိပ်ထဲဝင်သွားရုံပဲ။ လေယာဉ်ချိန်မှီသွားချင်သူတွေအတွက်တော်တော်အဆင်ပြေတယ်။ ဘပ်စ်ကား တိုးစီးစရာမလိုတော့ဘူး။ Taxi ဖိုး ဆိုလည်းတော်တော်စျေးကြီးမှာ။
၁၃ရက်နေ့ကရောက်တယ်။ ၂၂ရက်နေ့မှာပြန်လာခဲ့တယ်။
ဘန်ကောက်ကို ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ.. အပူချိန်က သိသိသာသာကို တိုးလာတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ..ဘန်ကောက်ကနေ ဂျာမနီကိုသွားတာက မြန်မာနိုင်ငံကို ဖြတ်သွားရတာ။ ကိုယ်တွေဆီမှာ တိုက်ရိုက် flight တွေမရှိတော့.. ပိုဝေးတဲ့ ဘန်ကောက်ကို အရင်သွား.. ပြီးတော့ မှ ဘန်ကောက် ကနေ နောက်ကြောင်းပြန်မြန်မာလေဆိပ်ပေါ်ကဖြတ်.. ဥရောပဖက်ပြန်ထွက်ရတာ။ တွေးကြည့်ရင် အလကားနေ ဘန်ကောက်လေဆိပ်ကို ပိုက်ဆံသွားပေးရသလိုပဲ။
ဘယ်တော့များမှ မြေအောက်ရထားလိုင်းတွေ၊ ပလက်ဖောင်းကျယ်ကျယ်တွေ၊ မဖြစ်စလောက် လမ်းလယ်ကျွန်းလေးမဟုတ်ပဲ. .ပန်းခြံတစ်ခုစာလောက်ဖန်တီးထားတဲ့ လမ်းတွေ ဘယ်တော့များမှ ဖြစ်မလဲလို့.မဝံ့မရဲမျှော်လင့်မိတယ်။ ဘာမှမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းနေကြရင်းနဲ့ ..လိုက်လေဝေးလေဖြစ်နေတာကိုလည်း.. တော်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ အပြင်ကိုထုတ်ပြောလို့လည်း မကောင်းဘူး။ မင်းကစောက်ကြီးကျယ်တာလားဖြစ်မယ်။
ဒါပေမယ့်.. လူနေမှုအဆင့်အတန်းဆိုတာဘာလဲ, quality of life ဆိုတာဘာလဲ အမြည်းလောက်သိခဲ့ရတဲ့အတွက် တစ်ခုတော့ကောင်းပါ၏။
ဤတွင်.. ခရီးသွားမှတ်တမ်းပြီး၏။
Arthur
၂၃. ၁၁.၂၀၁၇ (ဘန်ကောက်သုဝဏ္ဏဘူမိလေဆိပ်)